نمایشگاه هنر دیجیتال در نادا ۲۰۲۲

امسال نمایشگاه هنر دیجیتال در Nada New York بعد از چهار سال وقفه به روال خود بازگشت و کارهای بسیاری از هنرمندان نیوآرت را به نمایش گذاشت که این آثار طیفی از حیوانات خانگی NFT تا یک بازی ویدئویی دیستوپیایی (ویران‌شهری)، در خود گنجانده بود. نمایشگاه The New Art Dealers Alliance با صف عظیمی از ۱۲۰ غرفه در اسکله ۳۶ به نیویورک باز گشت.

یک حیوان خانگی مجازی در Metaverse Petshop (بتا) (2022). NowHere، نیویورک

نادا، نمایشگاهی که از سوی New Art Dealers Alliance سازماندهی می‌شود، هفته گذشته نسخه نیویورک ۲۰۲۲ خود را پس از چهار سال وقفه در شهر نیویورک و در اسکله ۳۶ افتتاح کرد. این نمایشگاه فهرستی قوی از ۱۲۰ گالری، سازمان غیرانتفاعی و شرکای فرهنگی دارد که از آثار هنرمندان نوظهور حمایت می‌کنند. در اینجا برخی از مهم‌ترین کارهای به نمایش درآمده در این نمایشگاه اشاره می‌کنیم که همگی از پروژه‌های قابل توجه هنر دیجیتالی است:

اکنون اینجا، نیویورک

یکی از چندین پروژه‌های حاوی NFT (توکن غیر قابل تعویض) در نمایشگاه امسال، این چیدمان است که از طریق گروه هنری ژاپنی Exonemo (متشکل از هنرمندان Sembo Kensuke و Akaiwa Yae) مخاطب را به «عملیات نجات» مجازی دعوت می‌کند و حیوان خانگی را با اسکن یک کد QR، از قفس خود رها می‌کند. حیوانات خانگی که در عرض 10 دقیقه خریداری نمی‌شوند، با الگوهای جدید ایجاد شده توسط هوش مصنوعی به حیوانات خانگی جدید تبدیل می‌شوند. این اثر کنایه‌آمیز، فراسوی تاکید بر افزایش از بین رفتن مرزهای بین دنیای فیزیکی و مجازی، به ممنوعیت‌های فزاینده جهانی فروش حیوانات خانگی محبوس در قفس، و اصول اخلاقی «اتانازی» یک موجود دیجیتال واکنش نشان می‌دهد. این اثر در نسخه بتا نمایش داده می‌شود و برای نمایشگاه NowHere ماه جولای به روز می‌شود.

ارائه خدمات NFT در موسسه ایده

جرمی کولارد و استفن تورپ در گالری دنی دیمین، نیویورک

نقاش بریتانیایی استفن تورپ و هنرمند دیجیتال آمریکایی جرمی کولارد با یکدیگر همکاری کرده‌اند تا محیطی شبیه به بازی‌های ویدئویی ایجاد کنند. این فضا با نقاشی‌های پر جنب و جوش تورپ از بازی‌های گذرگاهی (arcade) در طبیعت که در کنار دیوارهای غرفه قرار دارند، تشکیل شده و در همین حال بازی ویدیویی Fuzz Dungeon کویلارد در اینستالیشن‌های ویدئویی پخش می‌شود. در مرکز این بازی، ترکیبی از تصاویر دیستوپیایی (ویران‌شهری)، هنرمندان Chris Parrello و Lobby Hotel متن و موسیقی محیطی خود را به شکل ۲۴ ساعته و هفت روز در هفته از زیرزمین گالری پخش می‌کردند. این اثر هنری در قالبی غیر متعارف ارائه شده و کامپیتری وجود دارد که این بازی روی آن دانلود می‌شود.

نمای نصب آثار جرمی کولارد و استفن تورپ در غرفه گالری دنی دیمین

Daata

یکی از شرکای فرهنگی این نمایشگاه، گالری آنلاین Daata است که یک ویدیوی هشت دقیقه‌ای جذاب را از طریق هنرمند چند رشته‌ای Trulee Hall ارائه داده است. این اثر شخصیتی مرکزی را نشان می‌دهد که بی‌جسم می‌شود، تکثیر می‌شود و دوباره به هم می‌آید و یک چهره دو سر را خلق می‌کند که گاهی خودارضایی می‌کند، خود را می‌بوسد و مراقبه می‌کند. این اثر با یک موسیقی متن هراسناک پشتیبانی می‌شود و به‌عنوان «روایتی توصیف می‌شود که در آن شخصیت‌ها و امکانات متعددی که از خود وجود دارد از طریق استعاره و یک بدن دو سر تجسم می‌یاند» و «فانتزی رهبانی تاریکی از عروسک‌های جنسی، عشق به خود و تجربه خروج از بدن در آن به نمایش گذاشته می‌شود». این اثر به عنوان NFT با قیمت 3000 دلار ارائه شده است. دو سر، دو راه،Still of Trulee Hall, (2020).

دو سر، دو راه،(Still of Trulee Hall, (2020

الیوت رید، گالری انانیموس، نیویورک و مکزیکو سیتی

در میان پویاترین ارائه‌های انفرادی در نمایشگاه، این غرفه نمایشی، چیدمانی از هنرمند و رقصنده ساکن نیویورک الیوت رید را نشان می‌دهد که شامل موتور سیکلت، بلندگوهای بزرگ، چراغ‌های تئاتر و مجموعه‌ای از چاقوهای تعبیه‌شده در یک دیوار است، در حالی که یک کار ویدئویی و عکس‌ها جنبه پرفورمنس تمرین او را برجسته می‌کنند. این اثر مفهومی نسخه مینیاتوری شده نمایشگاه رید در Kunsthaus Glarus در سوئیس در سال گذشته است که دو طبقه از موسسه را اشغال کرده بود. این هنرمند، فضای اثر تجسمی خود را «استعاره‌ای» یا «برخوردی با یک مشکل حل نشدنی» توصیف کرده است.

نمایی از چیدمان الیوت رید در گالری انانیموس

Worthlessstudios گالری، نیویورک

یکی از اولین آثاری که بازدیدکنندگان هنگام ورود به نمایشگاه می‌بینند، این چیدمان است که بر روی یک پروژه دیجیتالی در حال انجام که در سال 2020 توسط گروه هنری Even/Odd برای قدردانی از سیاهپوستان آمریکایی که توسط پلیس کشته شده بودند ایجاد شده است. باجه تلفنی با ارتفاع بیش از 7 فوت و وزن بیش از 500 پوند، به عنوان یک بنای فیزیکی به عنوان نماد جان‌های از دست رفته عمل می‌کند. باجه تلفن پیام‌های صوتی پیاپی اقوام و دوستان کشته‌شدگان را پخش می‌کند، تولدهای گذشته را به یاد می‌آورد و مساله را تصور می‌کند که اگر آن شخص هنوز زنده بود چگونه دیگران تولدش را جشن می‌گرفتند. این اثر در ماه سپتامبر به یک نمایشگاه مستقل در فضای گالری در بروکلین انتقال خواهد یافت.