اولین دوره آرت بازل در پاریس با نام Paris + par Art Baselبرگزار شد – بخش دوم

 

Roméo Mivekannin

در وسط چمنزاری سرسبز، نقاشی تاریخی از رومئو میوکانین،  هنرمند متولد ساحل عاج، شهر بوآکه وجود داردکه آنابل تنز، کیوریتور بخش سایت‌ها در نمایشگاه امسال، اوایل سال جاری در تولوز آن را به نمایش گذاشت، چیدمان او با عنوان Les Noces یک بازخوانی هم مقیاس با تابلو نمادین موزه لوور با نام جشن عروسی در قانا است که داستان تبدیل آب به شراب عیسی مسیح را به تصویر می‌کشد. معماری، رشته ای که میوکانن در تولوز -همزمان که در حال تجربه نقاشی و مجسمه سازی نیز بود- می خواند، نقش مهمی در شاهکار پائولو ورونزه نیز-نقاش تابلو عروسی در قانا- در سال 1563 ایفا می کرد. تفاوت اصلی بین این دو اثر در انتخاب پالت رنگ ها نهفته است. میوکانین تصمیم گرفت صحنه کتاب مقدس را نه تنها با پالت سیاه و سفید بازسازی کند بلکه اینکار را با جایگزینی فیگورهای رنگین پوست در تابلو نیز انجام دهد. این روش او برای بازنویسی دوباره تاریخ هنر و تقدیس کسانی است که شمایل‌نگاری غربی همواره آنها را تا امروز کنار گذاشته است.  

مطالعه بخش اول

 

Thaddeus Mosley

بخش سایت ها- sites section_ و برنامه توالی تاریخ در موزه دلاکروا، واقع در میدان فورستنبرگ، یکی از زیباترین میدان های پاریس تا منطقه 6 ادامه پیدا می کند. بعد از گذر ورودی، درست بالای پله‌ها، اتاق خواب سابق اوژن دلاکروا است که در آنجا بر اثر بیماری سل درگذشت. به گفته یکی از مهندسان: « این بخش همچنان پویاترین فضای موزه است.» اینجاست که هنر معاصر بسیار پرجنب و جوش است. این مکان هفته گذشته، پر از آثار دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای پاریس بود و اکنون این نمایشگاه میزبان اولین نمایش تادئوس موزلی در پایتخت فرانسه است که اساساً شامل مجموعه جدیدی از مجسمه ها است. بر خلاف مجسمه های برنزهای گردآوری شده در باغ، قطعات چوبی داخل، کوچک هستند.این هنرمند 96 ساله آفریقایی-آمریکایی، به خاطر فرم های بزرگی که برای فضاهای باز طراحی می کند و از برانکوزی و همچنین سنت های آفریقای غربی و مرکزی الهام می گیرد، شناخته شده است. نقطه شروع آثار او استفاده اش از درختان خشک شده و افتاده است، او تنها با استفاده از پتک و سوهان آنها را به شکل های بیومورفیک-شبیه به موجودات ارگانیک- می تراشد، روندی که او آنرا با بداهه نوازی جاز مقایسه می کند. سام گیلیام-نقاش- که اوایل سال جاری درگذشت، زمانی گفت که موزلی را یک «منتقد جاز، پستچی، پدر و نگهبان درخت‌ها( از درختان کهنسال، گرد، بزرگ تا درختان سنگین) می‌داند. 

Omer Fast 

کلیسای آگوستین از مجموعه هنرهای زیبای پاریس، که برای ملکه مارگو (1553 1615)، همسر اول هنری چهارم ساخته شده است، برخلاف باغ تویلری، میدان وندوم و  موزه دلاکروا، در سال‌های گذشته از بخش های خارج از سایت نمایشگاه FIAC نبود. این لوکیشن کاملاً جدید پذیرای چیدمان های متفاوت عمر فست، هنرمند ویدئویی ساکن برلین است که تصاویر را از لحاظ اهمیت شان مورد ملاحظه قرار می دهد. برای مثال کپی‌هایی از طرح‌های ماکس بکمان نقاش آلمانی (1884-1950) و مجسمه‌هایی شبح‌مانند، به اثر «کولئونه» وروکیو -یک سوارکار تاریخی- که در مقابل نسخه‌ای از «آخرین داوری» اثر میکل آنژ ایستاده است، ختم می‌شوند. همچنین در اتاق سمت راست، چیدمانی است که در آن هولوگرام-تصویر 3 بعدی- یک بازیگر زن در حال انکار پاسخ‌های داده شده توسط «کارلا» است- که این قطعه به نام آن نامگذاری شده است – کارلا زن جوانی است که مسئول فیلتر کردن محتوای توهین‌آمیز پلتفرم آنلاین یک شرکت فناوری است. در کنار این سر شناور صفحه‌ای وجود دارد که مراحل ضبط مصاحبه را نشان می‌دهد. همه اینها باید در هنگام ایستادن یا نشستن بر روی تخت سفید (دراز کشیدن روی تخت ممنوع است) تماشا شوند. در حقیقت این نمایش چندرسانه ای مفاهیم اصالت، زمان و واقعیت را بررسی می‌کند. تمام