برند و هیلا بچر
در سال 1957، Bernd Becher شروع به عکاسی از ساختمان‌های صنعتی در آلمان غربی با یک دوربین کوچک کرد و قصد داشت از آن استفاده کند. عکس‌های فوری به عنوان پایه‌ای برای طراحی و نقاشی. همان سال،او با هیلا ووبسر، یک عکاس آموزش دیده که فرار کرده بود، ملاقات کرد؛ هیلا نیز زمانی را صرف مستندسازی مناطق صنعتی، به ویژه بندر هامبورگ کرده بود. آن دو،که در نهایت ازدواج کردند، و همجنین شروع به همکاری کردند. برای اولین بارآنها از خانه های سنتی کارگران با تمرکز عکس گرفتند.روی دیوارهای بیرونی رنگ پریده با تارهای تیره، تیرهای تکیه گاه چوبی طرح‌ریزی شده‌اند که هر نما شبکه‌ای بی‌نظم و منحصربه‌فرد را ارائه می‌کند. زن و شوهر به زودی متوجه شدند که بسیاری از مکان‌های صنعتی که آنها را مجذوب خود کرده است، از فروپاشی قریب الوقوع آلمان جان سالم به در نخواهند برد، مثل: بازارهای زغال سنگ و فولاد، و از این رو آنها برای حفظ آنها تلاش کردند.
در عکس‌ها، ابتدا در سیگرلند و در ناحیه روهر در شمال دوسلدورف کار کردند و در نهایت پروژه خود را به هلند، بلژیک، بریتانیا، و فراتر از آن بردند. Bechers از یک دوربین با فرمت بزرگ برای عکسبرداری با جزئیات زیاد استفاده کرد.ساختمان‌های مورد استفاده در صنایع سنگین و کشاورزی – برج‌های پیچ در پیچ، کوره‌های بلند، آسانسورهای غلات، برج‌های آبی و مانند آن- که بیننده می‌تواند «هر پیچ» را در ژلاتین حاصله ببیند. هنرمندان عمداً در روزهای ابری عکاسی کردند تا نورپردازی خنثی را به دست آورد و هرگز افراد را در ترکیب بندی‌های خود قرار نداد و با دقت از حضور کارگرانی که این کار را می‌کردند اجتناب کرد. معمولاً چنین صحنه‌هایی را با زحمت خود متحرک می‌کنند. چشم انداز هر عکس تقریباً یکسان است و ساختارها صرف نظر از اندازه واقعی آنها – به یک مقیاس غیرمتغیر کاهش می‌یابد.Bechers قادر به آشکار کردن گروه بندی چاپ‌های حاصل بر اساس نوع ساختمان در شبکه‌های منظم، و تفاوت‌های ظریف در هر دسته معماری بود. همانطور که
برند یک بار اظهار داشت: «خانه‌های کارگری یا برج‌های پیچ در پیچ (برای بالا بردن) بسیار شبیه به هم هستند و شما می‌توانید فکر کنید که آنها از یک سری تولید مثل ماشین‌ها آمده‌اند. فقط زمانی که شما آنها را در کنار یکدیگر قرار می‌دهید آیا فردیت آنها را می‌بینید.» درکار Bechers، هر مجموعه یا گروه زیر مجموعه‌ای بزرگتر است. طبقه بندی ساختمان، یا گونه شناسی گسترش یافت.
زمان تشکیل آرشیوی از طرح های معماری بسیار متنوع است که هنرمندان «مجسمه‌های ناشناس» نامیده می‌شوند. اولین نمایشگاه گالری انفرادی Bechers در آمریکای شمالی در سال 1972 در Sonnabend در نیویورک برگزار شد. برای آن نمایشگاه، آنها چندین سری از برج‌های پیچ در پیچ را در مجموعه‌های 9 تایی ارائه کرد – هر کدام برج فلزی که بالابر درام دایره‌ای را در بالا نگه می‌دارد -که برای مانور استفاده می‌شود. هنگامی که Bechers نمایش دومی را در Sonnabend در سال 1974 ارائه کرد، یک منتقد هنری در این فکر بود که هنرمندان باید چند ساختمان از هر نوع خاصی داشته باشند.
منبع 
فرانسیس بیکن در گالری ایده
برای چشم ها و گوشها – قسمت دوم