آیدا رزاق زاده با برپایی نمایشگاه اخیر خود در گالری ایده، نشان داده است که علاوه بر بازیگری و آشنایی به مدیوم سینما و تئاتر، در حرفه نقاشی نیز می تواند حرفی برای گفتن داشته باشد. او با دست گذاشتن بر وجه عمیق تری در موضوع زنان، ریشه مسائل آنها و همچنین راه حل آن را، با مفهوم خودآگاهی و بیداری مرتبط می داند. برای مثال در تابلو سه لتی او با سه زن روبروییم که چشمان دو نفر از آنها توسط دو زن دیگر گرفته شده و تنها یک نفر است که به تنهایی در حال مراقبه است و در سکوت به مشاهده گری آگاهانه مشغول است. به نظر می آید مانع اصلی درونی از دید رزاق زاده عدم آگاهی و شناخت درونی زنان از خود است، که شامل نیازها، باورها و جایگاه آنان می باشد.
زنان در اغلب تابلوهای او در فضایی شخصی، بسته و خلوت با نگاه هایی خود پوشانده شده و یا پراز خستگی، سوال، تردید و خیرگی دیده می شوند. آنها در حقیقت با «خود» مواجه اند؛ گویی مهم ترین پرسش باید از خویشتن و در رویارویی بی پروا و صریح اتفاق بیفتد، آنجاست که موانع بیرونی نیز به تبع این روشن شدگی محو می گردند و مسیر واقعی زندگی، خود را می نمایاند.
آیدا رزاق زاده در آثارش به خوبی شخصی ترین لحظات و حالات زنانه را درک کرده و به تصویر کشیده است، امری که نشاندهنده پذیرش زیبایی و پیچیدگی های روح زنان است. او در عوض سوار شدن بر موج رایج و فرافکنی چالش ها به بیرون، شجاعانه با وجود مسائل زنانه ای همچون نقش مادری، همسری، رشد شخصی و… روبرو شده است. به نظر می آید نقاشی برای او وسیله ای برای پرسش گری و تفکر است.
آیدا رزاق زاده هیچ کدام از تمایلات، ابعاد و ویژگی های شخصیتی زنان را نفی نمی کند و با به رسمیت شناختن امر زنانه در تمام وجوه از ساده ترین اتفاقات روزمره تا لایه های عمیق ناخودآگاه در برابر مسائل پیش رو به دنبال راه حلی از درون می گردد؛ راهی که بر کنش گری هیجانی مقدم است، از شناخت و پذیرش می آید و آگاهانه به رشد، آرامش و عشق می رسد.
