هنرمندان:

علی ندایی، نیلوفر قاعدی نژاد، مهدی احمدی، جمشید حقیقت شناس، ناصر عزیزی و رضا هدایت 

استیتمنت:

دگرگونی‌های هنر ایران در پی جنبش‌های قرن نوزدهم در دنیا از دهه چهل با عنوان هنر مدرن ایران ایجاد شد. در بخشی از بدنه هنر مدرن ایران هنرمندان نوگرا گرایش به سوی فیگوراتیو پیدا کردند.

تاریخ هنر از آغاز تاکنون شاهد حضور فیگور انسان در عرصه‌های مختلف، از هنرهای کاربردی گرفته تا نقاشی و مجسمه‌سازی بوده است. در بسیاری از دوره‌های تاریخی این سبک گرایش به واقع‌گرایی دارد، تا اینکه در اوایل قرن بیستم هنرمندان از این نوع نمایش واقع‌گرایانه برمی‌تابند و به انتزاع روی می‌آورند، اما این روند نیز در هنر این دوره دیری نمی‌پاید و در اواسط این قرن جای خود را به شیوه‌ی دیگری می‌دهد. مانند گرایش به انتزاع، فرم‌گرایی، نخبه‌گرایی و وحدت‌گرایی که از مولفه‌های اصلی مدرنیسم بودند.

حضور “فیگور” در هنرهای تجسمی غیرقابل انکار مانده و ارجاعات متعدد به تاریخ هنر و فلسفه، به نوعی واکنش روشنفکرانه بدل شده است. در این مجموعه بر روند فیگور در نقاشی ایران پرداخته شده است.