هنرمندان:

عبدی اسبقی، علیرضا آسانلو، رضا هدایت، ابراهیم اکبری گرز، الیاس ستاری، علیرضا بیداری، روزبه دبیری، آزاده بدیعی دزفولی، آیدا رزاق زاده، مریم قزوینه، هیوا معاضد و ساناز غلامی

استیتمنت:

اضطراب، تنهایــی، انــزوا، عزلت، فقــدان، ناامیـدی و…. تجربـــــه‌های تلخ و آشنای این ماه‌های اخیر است.
این مهمان نـاخوانده حقیـر، ما را از بـا هم بودن‌ها، آغوش‌ها و بوسه‌ها که هیچ حتـی از دست دادن خشک و خـالی هم محروم کـرد…
انگار همه آن‌ها را در روزمرگی‌های قبل از کـرونا جـا گذاشته‌ایم…
حال فقط حسرتش بـر دل‌هامان نشسته.
انسان امروز اما زود میدان را خالی نمی‌کند. دستش پر است، امید دارد.
از فــراسوی حصـــار دیــوارها حتــــی!
رأس ساعت آواز می‌خواند و تشویق می‌کنـد و روحیـه می‌بخشد.
رسم‌های نو یاد می‌گیرد و بپا می‌دارد و از تکاپو و حرکت نمی‌افتد.
بـه ملزومات زندگـی مدرنش ماسک و ضد عفونی‌کننده هم می‌افزاید و پیـش مــی‌رود.
شاید دلچسب‌تـرین نـکتـــه‌ا‌ی کـه در ایــن مــاه‌ها یاد گرفتیـــم، زندگــی کردن در حوضـچه اکنـون است…
”نـه”
هرگز شب را بـاور نـکرده بودم
چـرا که
در فراسوهای دهلیـزش
بـه امیـــد دریچـــه‌ای
دل بسته بودم ”شـاملو”

در این نمایشگاه، این تجربه‌ها را به هنر دست هنرمندان به تماشا می‌نشیـنیم…