استیتمنت:

نمی‌دانم چگونه طبیعت بخشی از وجودم شد و من شدم نگارنده افکار صاف او؛ چه زمانی که از باران می‌نوشتم و با ابر قرار روز بعد را می‌گذاشتم، چه امروز که منظره بر بوم نقاشی‌ام جای امنی برای خود پیدا کرده است.

بیش از ده سال در کنار کارهای دیگر، با طرح و رنگ و مواد گوناگون، چهره‌ای ناپیدا از طبیعت را تصویر می‌کردم و گاه در میان تصور درخت از رفتار ما به خواب می‌رفتم و اکنون یک سال است که فقط چهره او را نقاشی می کنم.

تحصیل و کار در رشته زمین شناسی مرا به طبیعت نزدیک‌تر نمود و کوررنگی حساسیتم را به رنگ‌های طبیعی بیشتر کرد.

حالا با چشم‌هایم چیزی نزدیک به واقعیت درخت را تصویر می‌کنم، با رنگ‌هایی گاه انتزاعی‌تر و غیر واقعی‌تر.

پرویز روزخش