توضیحات
هنرمند در رابطه با اثر خود چنین ذکر می‌کند:
“زنی که برای رسیدن به دریای آبی و آسمانی صاف راه طولانی پیموده ولی…”
زن خسته با لباسی که نیمه بر تن کرده و چشمانی ناراحت، با انگشتانی گره‌خورده به ریسمانی قرمز رنگ که ماهی‌های کوچکی با چشمانی باز و یا بعضی از آن‌ها که فقط اسکلتشان باقی‌مانده باشد به طناب متصل شده‌اند، در تصویر کشیده شده است و در بک‌گراند آن آسمانی ابری و دریایی تیره در تاریکی شب نمایان است.
طناب گره‌خورده به دور انگشتان زن و ماهی‌های گیر افتاده در این طناب که به سمت بشقاب ترک‌خورده که زن بی‌رمق آن را در دست گرفته، هدایت می‌شوند می‌تواند بیانگر آن باشد که زن ماهیگیر است و برای بقای زندگی خود مجبور به گرفتن زندگی ماهی‌هاست. زن راهی طولانی برای رسیدن به زندگی بهتر را پیموده، او خسته است و دستش را برای رفع خستگی روی چشمش گذاشته است. زن در این زندگانی برای رسیدن به دنیایی بهتر تلاش می‌کند اما انگار بوی زهم زندگی همچنان قصد ندارد از بین برود. و همانند ماهی‌هایی که به سمت تصویر موجود روی پیراهن زردرنگ هستند او هم به دنبال زندگی جدید با آسمانی آبی و دریایی صاف است. گویا زن و ماهی‌ها هدف مشترکی دارند و هر دو به دنبال رسیدن به دنیایی جدید برای زندگی بهتر و رهایی از طناب گره‌خورده به دور خود هستند.
عناصر به‌کار رفته در تابلو بوی زهم زندگی، رابطه تأثیرپذیری نسبت به هم دیگر دارند و کنار هم قرار گرفتن ماهی و زن، آن‌هم گره‌خورده با طناب قرمزرنگ به یک دیگر برای بیان آنچه که هنرمند در ذهن دارد بسیار درست و جالب است.
زهرا پرکاه از تناژ رنگی تیره و بیشتر از رنگ‌های سبز، نارنجی، قهوه‌ای، آبی و… در خلق اثر خود استفاده کرده است، فضاسازی اثر دلگیر و تاریک به چشم می‌خورد و هنرمند تصویر ماهی‌ها و حتی ساختمان‌های موجود در بک‌گراند را نیز با ریتمی منظم به تصویر کشیده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.