به بهانه نمایشگاه مهدی شیراحمدی در گالری ایرانشهر

شیراحمدی سومین نمایشگاه انفرادی مجسمه های خود را در گالری ایرانشهر به نمایش گذاشته است. آنچه شاهد هستیم سازه هایی با ارتفاع بلند، شبه گنبدهایی معکوس و تغییر فرم یافته و اشکال هندسی است. او با استفاده از خاتم کاری اما اینبار در بازتعریفی متفاوت دست به خلق آثار خود زده است.با وجود اینکه سازه های بلندش با برش های منحنی و حفره های کوچک یادآور ورودی های عظیم معماری ایرانی است اما همزمان با به نمایش گذاشتن عمدی ساختار درونی و بنیادی رشته های خاتم و سوخته شدن بخش هایی از آن، مفاهیم کلی را به پرسش می گیرد. گویی از دل سنت وام می گیرد و با همان نیز به چالش اش می کشد.  برای مثال آنجا که فرم طاقی ایستایی خود را از دست داده و بر سطح زمین روان شده، پشت اثر تبدیل به دیواره ای سخت از بافت در هم تنیده خاتم ها گردیده، هندسه آنها خود را در امتداد ریزش رنگ ها محو کرده و گنبدها به بازی فرمی هندسی بدل شده اند می توان این مساله را مشاهده کرد. مجسمه های او با استفاده از زدودن ماهیت تزیینی، کاربردی و غایت گرای این هنر سنتی، معنای زیبایی شناختی و مفهومی دیگری را از امری تاریخی طلب می کند، معنایی که لزوم دیدن از دریچه های تازه را در خود دارد و او می کوشد از دلش پتانسیل های بالقوه و نهان را بیرون بکشد؛ همچون عریان کردن پشت رشته ها و سوزاندن آنها. فعلی که خبر از غیاب امر نو و ضرورت یافتن آن را در سنت می دهد.