از سوی دیگر، تعامل فیزیکی بین انسان ها در حال کم شدن است و ما را در معرض خطر استفاده از اعمال خشونت آمیز یا تحت تأثیر پروپاگاندا قرار می دهد. همه‌گیری کووید 19، جنگ در اوکراین و درگیری‌های مختلف دیگری که جهان ما را به لرزه درآورده است، نشان می‌دهد که تاریخ در واقع یک موجود زنده است. حاکمان زمان، قدرت فردی را گرفته اند. صلح چیزی است که بسیار شکننده است و حفظ آن دشوار است.
تاریخی از نظر ژئوپلیتیکی توسط حاکمان مورد استفاده قرار گرفته، جان‌های بسیاری را قربانی کرده، از کنترل خارج شده و تکه تکه شده است. تنش در جهان قطعاً دوباره افزایش یافته، درست مانند دوران خشونتی که ژاپن در گذشته دنبال کرده است.
کار من زندگی و حضور افرادی را که در قلمروهای پنهان زندگی می‌کنند آشکار می‌کند و در خدمت افزایش آگاهی برای مسائلی است که با آنها مواجه می‌شوند. من معتقدم که اهمیت هنر در توانایی آن است که ما را از خشم جنگی آگاه کند که بار دیگر دوران کنونی ما را به لرزه درآورده و تأثیر قابل توجهی بر مردم و جهان به عنوان یک کل ایجاد کرده است.
ایجاد ارتباط بین گذشته و حال ما را به سمت تولد دوباره و امید سوق داده و همچنین ما را نسبت به ماهیت زودگذر صلح هشدار می دهد. هنوز صحبت از خاطرات جنگ بسیار دشوار است. می دانم گفتنش ساده نیست، اما درد و خاطره را باید از سیاست جدا کرد.
البته، همه چیز را می توان سیاسی کرد، اما همه ما انسان هستیم. باید راهی برای همبستگی و درک دردهای دیگران از گذشته پیدا کنیم تا بفهمیم اطرافیان ما در حال حاضر چه چیزی را تجربه می کنند و اگر مراقب نباشیم، همه ما چه چیزی را تجربه خواهیم کرد.
اثر توموکو یوندا_ممکن است درباره رابطه تصویر و متن در آثارتان توضیح دهید؟ شما در جای دیگری گفته اید که زیرنویس برای آنها ضروری است. به نوبه خود، تصاویر چه کاری می توانند انجام دهند که متن نمی تواند انجام دهد؟ آیا آنها، -همانطور که متن برای آنها تاثیر دارد- می توانند بر طرز تفکر ما در مورد زبان نوشتاری تأثیر بگذارند؟
زیرنویس ها حاوی حداقل اطلاعات هستند. متن نمادی از تصویر است و به بیان دقیق تر، تصاویری که از متن بیرون می‌آیند تنها با نگاه کردن به ذهن هر فردی که آنها را می‌خواند قابل درک است.
از سوی دیگر، چیزی که ظاهراً بصری است، -در این مورد عکاسی- مستقیم‌تر وارد میدان دید فرد می‌شود و به تحریک ادراک بصری و احساسات ما کمک می‌کند. آنچه من برای آن ارزش قائل هستم، تصاویر متفاوتی است که بینندگان از طریق رابطه کلی بین متن و تصویر، بین آنچه دیده می شود و نمی شود و دیالوگ های مختلفی که به عنوان یک نتیجه ظاهر می شوند، تصور می کنند.
محیطی که فرد در آن به دنیا آمده و بزرگ شده، همچنین جنسیت، ملیت و دیدگاه‌های مذهبی، همگی بین بینندگان متفاوت است. در تلاش برای ارائه موضوعات مختلف و برجسته کردن شکنندگی وجود انسان، فکر می کنم روایت می تواند از هر بیننده ای آغاز شود.
مکان یا رویدادی که در آن اتفاقی افتاده است لزوماً نباید دراماتیک باشد. ممکن است آشنا باشد و در عین حال عناصر خاصی از ریسک یا خطر را در خود جای دهد.
-تصور می کنم بخشی از تجربه یک بیننده از کار شما بستگی به دانش آنها از آن مکان دارد، خواه با تاریخچه آن آشنا بوده یا از طریق زیرنویس ها با آن مواجه شده، واکنش های به یاد ماندنی به عکس های شما به عنوان کیوریتور چه بوده است؟
البته بینندگانی هستند که ممکن است با تم و موضوعات مطرح شده در کار من آشنا نباشند. با این وجود، امیدوارم که از طریق آن بتوانند فصل های خاصی در تاریخ مدرن را بفهمند یا به آن علاقه مند شوند و از خود بپرسند که چرا من به عنوان یک هنرمند، آثاری را خلق می کنم که با چنین مکان ها و رویدادهایی مرتبط است.
با انجام این کار، امیدوارم که آنها به پرسش و پاسخ به وقایع عصر کنونی سوق داده شوند و در نتیجه نوعی گفتگو ایجاد شود. تاریخ از گذشته دور نیست و به صورت خطی متصل است و آنچه در حال حاضر اتفاق می افتد به آینده منجر می شود.
من فکر می کنم که هر فردی باید چشمان خود را باز کند و زمان حال را به طور انتقادی ارزیابی کند. هنوز خاطرات خاصی وجود دارد که نمی‌توان آنها را علنی کرد و من احساس می‌کنم که به‌عنوان یک فرد خارجی می‌توانم با ارائه این خاطرات از طریق کارم دری دیگر را باز کنم. امیدوارم کارم مثل سنگی که در برکه انداخته می شود، جنبشی به پا کند و افراد را تشویق به توقف و تفکر کند.
نمایشگاه توموکو یوندا-در نمایشگاه اخیر خود در مادرید، به شما سفارش داده شد که مجموعه جدیدی از آثار مربوط به جنگ داخلی اسپانیا را خلق کنید. آیا می توانید در مورد این مجموعه صحبت کنید؟ چه تفاوتی با عکاسی در سایر نقاط اروپا داشت؟
جنگ داخلی اسپانیا تأثیر زیادی بر جهان داشت. همچنین این جنگی بود که هنر قرن بیستم را از شروع تا پایان تحت تأثیر قرار داد، زیرا مردم در سراسر جهان برای شرکت در این نبرد داوطلب شدند، از جمله هنرمندان، نویسندگان و روشنفکران مختلف که بعداً پیشگام شدند.
از آنجایی که مدت زیادی به آن علاقه مند بوده ام، اسناد و گزارش های مکتوب مختلفی را خوانده ام و با محققان و مورخان ملاقات داشته ام. من پیشنهاد ایجاد مجموعه ای از آثار مربوط به جنگ داخلی اسپانیا را برای نمایشگاه Fundación MAPFRE دادم و فرصتی برای گرفتن یک سری عکس به دست آوردم.
من در ابتدا برنامه ریزی برای تحقیق و عکاسی در سراسر آمریکای شمالی و جنوبی داشتم، اما به دلیل همه گیری کرونا مجبور شدم این برنامه ها را رها کنم. بنابراین فقط در اسپانیا عکاسی کردم. در اسپانیا، احساس کردم که هنوز دیواری غیرقابل نفوذ از نظر بحث در مورد تاریخ جنگ داخلی وجود دارد که قربانیان زیادی نیز گرفته است.
به یک معنا احساس می‌کردم که خارجی بودن به من آزادی کمی می‌دهد تا به این جنگ اشاره کنم. حتی در ژاپن، تاریخ جنگ هنوز یک موضوع بسیار حساس است. گاهی اوقات چنین موضوعی به طور کلی رد می شود یا می تواند منجر به قطع گفتگو شود.
با این حال، برای شناخت گذشته و درک انواع تجربیاتی که مردم تجربه کرده‌اند و به زمان حال منتهی می‌شوند، لازم است با تاریخ‌های مختلف نیز مواجه شویم. محصور کردن وقایع تاریخی در تاریکی غیرممکن است.
من از سیرا نوادا به جاراما و برونته سفر کردم که هر دو میدان نبرد جنگ داخلی اسپانیا بودند. فهمیدم که از ژاپن آشپزی به نام جک شیرای در تیپ نظامی آبراهام لینکلن ایالات متحده شرکت داشت و الیور لاو، یکی از فرماندهان تیپ نظامی آبراهام لینکلن، اولین آمریکایی آفریقایی تبار بود که به عنوان فرمانده در آن خدمت می کرد. این دو نفر هر دو در جارما جنگیدند و در نبرد برونته جان خود را از دست دادند. من همچنین از برخی از آثار شخصی شاعر و نمایشنامه نویس اندلسی، فدریکو گارسیا لورکا که توسط سربازان ملی گرا کشته شده بود عکس گرفتم.
من حتی مطمئن نبودم که هنوز چه چیزی باقی مانده است. زندگی و مرگ لورکا نشان دهنده سنگینی فقدان و تراژدی این انسان خارق العاده است که زندگی او بی دلیل از بین رفته است. از طریق عناصر فیزیکی که از خود به جا گذاشته هنوز هم می توان گرمای او را حس کرد. می‌خواستم مستقیماً از آنها عکس بگیرم، بدون فانتزی. من با عنوان «خواب سیب ها» با اشاره به عبارتی از یکی از اشعار لورکا، عکس های این مناظر و اشیاء را با هم در نمایشگاه ارائه کردم.
_در حال حاضر در مورد چه چیزی تحقیق می کنید؟
در حال حاضر نمی توانم اطلاعات زیادی را به اشتراک بگذارم، اما من قصد دارم با موضوعاتی مانند وجود انسان و رنج، انکار خشونت، آرزو برای صلح و عشق ادامه دهم. با این اوصاف، در حال انجام تحقیقاتی هستم به این امید که ابزارهای جدیدی برای بیان و ارتباط این مضامین کشف کنم.
