مهدی منتصری در نمایشگاه اخیرش در گالری ایده ،با محوریت قرار دادن فرم بصری امضا، به طرح پرسش های اصیلی در باب تعهد و دوستی در دوران معاصر پرداخته است. این صورت جدا از کارکرد مهم اجتماعی که پس از نقش بستن بر صفحه سفید کاغذ انبوهی از مسئولیت ها و معانی را با خود خلق خواهد کرد، ریشه در مفاهیم عمیق تری نیز دارد. به همین خاطر دستمایه آثار او قرار گرفته اند و چه جایی بهتر از بستر هنر که در آن به طرح مسائل اینچنینی بپردازد. زمینه تابلوها عمدتا سفید است و انبوهی از امضاها با رنگ های متنوع بر سطح آن ترکیب بندی های متنوعی را بوجود آورده اند.
پالت زنده و شاد، فضای غنی و پرمایه هنر سنتی ایران را تداعی می کند، روح زندگی بخش کاشی کاری ها، میناکاری ها و چاپ های سنتی که زینت بخش زندگی معمول مردم بودند و در کنار کاربرد معمول روزمره، زیبایی می آفریدند. حال این فرم ها از زمینه حقوقی عمدتا جدی شان به سطح بوم پرتاب شده و شاکله یک ترکیب هنری را ساخته اند. گویی خبر از ماهیت یکسره تازه ای می دهند که در آن معنی واقعی تعهد و پذیرش فاعلانه سربرمی آورد. در مورد این مساله پرسش های بیشماری به ذهن خطور می کند، مانند اینکه مرز های اخلاق و قانون تا کجا و چقدر کاراست؟ آیا باید به نفع قانون از فهم همدلانه دیگری کناره گیری کرد یا بالعکس؟ و…
روند پرشتاب زندگی مدرن، لزوم تفکر در مورد چیستی چیزها را به منظور معنادار بودن زیست مان بیش از پیش مطرح می کند، زیرا ما به عنوان انسان ماهیت وجودی داریم که چرایی و چگونگی همه چیز در گرو روشن شدن لبه های تاریک آن است و آنجاست که سعادتمندی و رضایت رخ می نماید. مهدی منتصری نیز با طرح این موضوع در آثارش، وقفه مناسبی را برای تفکر پیش روی ما قرار داده است.
