پاییز امسال، اعضای خانواده اندی وارهول قصد دارند گروهی از نقاشی‌های اولیه‌ای را که او هنگام ثبت‌نام در مدرسه هنر تولید کرده بود را به حراج بگذارند. این آثار حالا به‌عنوان ارثیه او برای بستگانش محسوب می­شود و ارزش تخمینی نقاشی­های اولیه هنوز فاش نشده است.

برادرزاده اندی وارهول ، جیمز وارهولا (هنرمند – اندی- در نام خانوادگی خود حرف آخر -a- را حذف کرده است)، وظیفه فروش آثار را بر عهده دارد. جیمز، که به عنوان یک تصویرگر، بین کلینتون کرنرز، نیویورک، اوکلند و پیتسبورگ کار می­کند؛ به همراه شش خواهر و برادرش، این آثار را از پدر و مادر خود، پل و آن وارهولا، که به ترتیب در سال­های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ درگذشتند، به ارث برده­ اند.

اندی وارهول، اتاق نشیمن، بدون تاریخ.

مجموعه خانوادگی پل وارهولا با احترام

پاول یکی از دو برادر اندی وارهول بود. او در سال ۱۹۸۷ بر اثر عوارض جراحی در سن ۵۸ سالگی درگذشت.

آثاری با نام‌های Nosepicker 1 (1948) و Living Room (1947)، نقاشی‌های پرتره و طبیعت بی­جان او که هیچ شباهتی به چاپ­های سیلک­اسکرینی، که وارهول را به آن‌ها می‌شناسند؛ ندارند. این دو اثر، جزو ده تابلویی خواهند بود که خانواده به دنبال حراج آن­ها هستند. وارهول این نقاشی­ها را در حین تحصیل در موسسه فناوری کارنگی (دانشگاه کارنگی ملون کنونی) بین سال­های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۹ خلق کرد.

طبق اعلام یک وب‌سایت فهرست‌نویسیِ آثار هنری­ای که توسط خانواده­ها اداره می‌شود؛ پاول وارهولا به خاطر جلوگیری از دور انداخته شدن این آثار، توسط هنرمند ،هنگام فارغ‌التحصیل شدن و نقل مکان به نیویورک، اعتبار زیادی دارد. گفته می­شود که در مجموع ۱۴ اثر از آن دوره باقی مانده است.

طبق گزارش روزنامه Tribune-Review مستقر در پنسیلوانیا، که برای اولین بار این خبر را گزارش کرد؛ برخی از این آثار در موزه اندی وارهول در پیتزبورگ و در نمایشگاه سیار اخیر وی، “اندی وارهول: طول عمر” به نمایش گذاشته شده اند.

وارهولا در مصاحبه­ای گفت که درآمد حاصل از فروش این نقاشی­ها بین او و خواهر و برادرهایش تقسیم خواهد شد. این خانواده در حال حاضر در حال بررسی حراج خانه­های فروشی درآینده هستند.