شیراحمدی سومین نمایشگاه انفرادی مجسمه های خود را در گالری ایرانشهر به نمایش گذاشته است. آنچه شاهد هستیم سازه هایی با ارتفاع بلند، شبه گنبدهایی معکوس و تغییر فرم یافته و اشکال هندسی است. او با استفاده از خاتم کاری اما اینبار در بازتعریفی متفاوت دست به خلق آثار خود زده است.با وجود اینکه سازه های بلندش با برش های منحنی و حفره های کوچک یادآور ورودی های عظیم معماری ایرانی است اما همزمان با به نمایش گذاشتن عمدی ساختار درونی و بنیادی رشته های خاتم و سوخته شدن بخش هایی از آن، مفاهیم کلی را به پرسش می گیرد. گویی از دل سنت وام می گیرد و با همان نیز به چالش اش می کشد.
برای مثال آنجا که فرم طاقی ایستایی خود را از دست داده و بر سطح زمین روان شده، پشت اثر تبدیل به دیواره ای سخت از بافت در هم تنیده خاتم ها گردیده، هندسه آنها خود را در امتداد ریزش رنگ ها محو کرده و گنبدها به بازی فرمی هندسی بدل شده اند می توان این مساله را مشاهده کرد. مجسمه های او با استفاده از زدودن ماهیت تزیینی، کاربردی و غایت گرای این هنر سنتی، معنای زیبایی شناختی و مفهومی دیگری را از امری تاریخی طلب می کند، معنایی که لزوم دیدن از دریچه های تازه را در خود دارد و او می کوشد از دلش پتانسیل های بالقوه و نهان را بیرون بکشد؛ همچون عریان کردن پشت رشته ها و سوزاندن آنها. فعلی که خبر از غیاب امر نو و ضرورت یافتن آن را در سنت می دهد.
دومین نشست نقد بررسی حراج تهران
برگزاری آرت فریز سئول؛ نمایشگاهی نوظهور در آسیا