آثار توموکو یوندا بر عکاسی از مکان های مالامال از خاطرات گذشته متمرکز است. پیامدهای خشونت در سراسر آثار توموکو یوندا وجود دارد، خواه درگیری های سیاسی، جنگ، و حتی بلایای طبیعی باشد، اگرچه در ترکیب بندی های آرام او به سختی قابل مشاهده است.

دغدغه دیرینه یوندا در مورد ردپایی از گذشته را، می توان در اوایل سال ۱۹۹۶ پیدا کرد، زمانی که او تصاویر را روی کاغذ دیواری در اثر «Topographical Analogies»ثبت کرد. عکس‌های سیاه و سفید که در داخل آپارتمان‌های متروکه‌ای در لندن، جایی که او از سال ۱۹۸۹، -زمانی که کارشناسی ارشد عکاسی خود را در کالج سلطنتی هنر شروع کرد- در آنجا زندگی می‌کرد گرفته شده بود و اطلاعات کمی در مورد زندگی سرنشینان قبلی نشان می داد مانند اینکه تنها زمانی وجود داشته‌اند…

پس از اثر «Topographical Analogies» یوندا به کشف تاریخ‌های چندلایه‌ از طریق افراد خاص -مانند مکان‌های جغرافیایی- ادامه داد. به عنوان مثال، این هنرمند در مجموعه خود «’Between Visible and Invisible’»«بین مرئی و نامرئی» از عینک های متعلق به شخصیت های روشنفکر قرن بیستم مانند زیگموند فروید، برتولت برشت و جیمز جویس عکس گرفت و بخشی از متن را از طریق عینک ثبت کرد که برای آن فرد مهم بود.

به عنوان مثال، در« Trotsky’s Glasses»با مشاهده فرهنگ لغتی که در اولین سوء قصد به جان او آسیب دیده بود، نگاهی اجمالی به لحظه ای مهم از زندگی تروتسکی به ما داده می شود. از عناوین آثار نیز برای تقویت تأثیرات نادیده هر متن استفاده می شود، مانند؛« Freud’s GlassesViewing a text by Jung II» «عینک فروید مشاهده متن یونگ دوم.»

هر یک از مجموعه‌های یوندا شامل تحقیقات قابل توجهی است، به ویژه زمانی که هنرمند درگیر زمینه جدیدی است. برای مثال، مجموعه «Scene» او که از سال ۲۰۰۰ ادامه دارد، بر مکان‌های خشونت بار تاریخی تمرکز دارد. در هر مجموعه، یوندا تاریخ محلی، عکس ها و تصاویر قدیمی آن مکان را مطالعه و با ساکنان مصاحبه می کند.

وقایع رخ داده در مکان‌هایی که او عکاسی می کند، تا زمانی که یوندا به آنجا می‌رسد، بارها با نوعی آرامش و پیش پا افتادگی جایگزین می‌شوند، و در نتیجه تصاویری از مناظر آرام شهری و طبیعی ایجاد می‌کنند.

به عنوان مثال، تصویر یک ساحل شلوغ از سال ۲۰۰۲ را در نظر بگیرید، که در یک روز روشن گرفته شده است، افق آبی به طور نامحدودی تا دوردست گسترش یافته است. این عنوانی است که گذشته آن را نشان می‌دهد، رویداد خاصی که یوندا را به این مکان هدایت کرد مشابه عنوان اثر با نام؛ « Beach—Location of the D-Day Normandy Landings, Sword Beach, France »«ساحل، مکان فرودهای نورماندی روز D، ساحل شمشیر، فرانسه» بود.

این اثر آرام در سراسر آثار دیگر یوندا، مانند منظره یک مسیر کوچک در زیر آسمان آبی ای دیگر با عنوان؛ « Path—Path to the Cliff Where Japanese Committed Suicide After the American Landing of WWII, Saipan (۲۰۰۳) »« مسیر، مسیری به سمت پرتگاه ،جایی که ژاپنی ها پس از فرود آمریکایی در جنگ جهانی دوم خودکشی کردند، سایپان (۲۰۰۳).»طنین انداز می شود.

در حقیقت گسستی که بین صلح آمیز بودن تصاویر یوندا و تاریخ های وحشیانه وجود دارد، توسط عناوین او آشکار می شود و بر دوگانگی خشونت پافشاری کرده و این وقایع را با امور پیش پا افتاده روزمره یکی می داند.
در سال ۲۰۰۹، یوندا پس از تمرکز بر استونی و مجارستان« ‘After the Thaw’, 2004»«پس از آب شدن»، ۲۰۰۴» و بنگلادش «رودخانه‌ها اقیانوس می‌شوند»، ۲۰۰۸، به بررسی تاریخ اخیر ژاپن روی آورد. پنج پروژه ای که به دنبال آن بوجود آمد، به تأثیرات غیرمستقیم یا مستقیم امپراتوری ژاپن بر کشورهای همسایه و خودش مربوط می شد.

مجموعه «Kimusa»(۲۰۰۹) نمای داخلی ساختمانی به همین نام در سئول را نشان می‌دهد، که قبلاً مقر فرماندهی امنیت دفاعی کره جنوبی بود که در دوران رژیم نظامی و پس از آن به اتهام شکنجه علیه معترضان و مخالفان سیاسی بدنام بود. اتاق‌های خالی نیز در سرتاسر اثر « Japanese House’ (2010)»«خانه ژاپنی» تکرار می‌شوند که بر خانه‌های اوایل قرن بیستم ساخته شده در تایوانِ تحت اشغال ژاپن تمرکز دارد.

یوندا در « Cumulus»کومولوس (۲۰۱۱–۲۰۱۲) مستقیماً به ژاپن بازگشت و روز صلح هیروشیما را در ۶ اوت ابری در کنار روستایی تخلیه شده در فوکوشیما به تصویر کشید. در اثر « Chrysanthemums »« گل داوودی۲۰۱۱ »، سه گل داوودی سفید در مقابل زمینه سیاه شکوفا شده اند؛ منظره‌ای محزون از گل‌هایی که هم با مرگ (که معمولاً در مراسم تشییع جنازه ظاهر می‌شوند) و هم با خانواده امپراتوری ژاپن که نشان‌دهنده تاج و تخت آن خانواده است مرتبط می باشند. گل ها محکم و قدرتمند و در عین حال شکننده هستند، گویی پرتره ای از خانواده ای هستند که با عواقب زلزله و سونامی ژاپن در سال ۲۰۱۱ روبرو شده اند.

بسیاری از کارهای یوندا از ادبیات نیز الهام گرفته شده است، مانند اثر؛« The Island of Sakhalin» «جزیره ساخالین» (۲۰۱۲)، که از مقاله تحقیقی آنتون چخوف با نام؛ جزیره ساخالین (۱۸۹۳)، که از جزیره روسی در شمال ژاپن گزارش می دهد، برگرفته شده است. یوندا در این اثر به سمت موضوعاتی از این دست کشیده شده است؛ تاریخ های متقاطع جزیره، از جمله تاریخ های مربوط به جمعیت بومی، ورود جنایتکاران و زندانیان سیاسی روسی که به این مستعمره برای مجازات فرستاده شده بودند، و همچنین مرزی که زمانی بین ژاپن و روسیه وجود داشت و به طور یکسان بین آنها تقسیم شد و ساخالین جنوبی که تا سال ۱۹۴۵ توسط ژاپن اداره می شد.

مجموعه‌ای از عکس‌های یوندا از دو دهه گذشته با نام Echoes—Crashing waves در ShugoArts، توکیو (۴ ژوئن تا ۹ ژوئیه ۲۰۲۲) در معرض دید قرار گرفت. این دومین نمایش انفرادی او با این گالری پس از نمایشگاه Dialogue with A.C. (۲۰۱۹)است که یوندا از الجزایر به فرانسه سفر کرد و از مکان‌های کلیدی زندگی آلبر کامو، فیلسوف و نویسنده فرانسوی بازدید کرد.

این مجموعه همچنین نمایشگاه موفق بزرگ انفرادی این هنرمند در Fundación MAPFRE سال گذشته در مادرید شد، که شامل مجموعه‌ای جدید در مورد جنگ داخلی اسپانیا بود. در این گفتگو، یوندا رویکرد خود را برای کشاندن زمان گذشته به حال، در آثار  عکاسی خود بازگو می کند؛

ادامه دارد…