- زیبایی شناسی هنر نیست!
- زیبایی شناسی نقد نیست!
- زیبایی شناسی تاریخ هنر نیست!
زیبایی شناسی بلکه تجربه، فاصله و مسئله امر زیبا، زیبایی شناسی را بیان می‌کند. همانطور که یک فیلسوف هنر غالبا هنرمند نیست، پس تأمل درباره علم با خود علم یکسان نیست. در نتیجه زیبایی شناسی هم هنر نیست بلکه امر زیبا است که زیبایی شناسی را تعریف می‌نماید، چه یک دیدگاه فردی (ناظر) باشد و چه خود هنرمند آن را توصیف کند. از دیدگاه هگل طبیعت در جایگاه نخست، آفرینش هنر در جایگاه دوم و زیبایی شناسی در جایگاه سوم قرار دارد.
“حال تاریخ هنر تنها به تکوین و تکامل یا تغییری کوچک توجه نشان می‌دهد. به بیانی آن پیشرفتی که در علم است در هنر وجود ندارد. زیرا هنر بر مبنای آفرینش‌های فردی و تکنیکی هنرمند پیش می‌رود. در نیمه قرن هجده نخستین سالن‌های هنری شکل می‌گیرد و مسئله حکم ذوقی و داوری زیبا شناسی بیان می‌شود. منتقدین شروع به داوری، ارزشیابی، مقایسه، دفاع، و رد هنر می‌پردازند. این امر باعث شروع اختلافات میان زیبا شناسان و منتقدین می‌گردد زیرا یک منتقد نمی‌تواند یک فیلسوف هم باشد.”
زیبا شناسی چه می‌تواند باشد؟
فقط تجربه می تواند جوابی برای این سوال باشد. در زیبا شناسی حواس ادراکی خودش را به صورت تجربه زیستی نشان می‌دهد. می‌تواند چگونگی چیدمان منزلمان باشد که هماهنگی و ناهماهنگی میان آنها مورد توجه است.
می‌دانیم که هر تجربه خوشایندی در هنر، زیبایی را تداعی می‌کند. این تجربه می‌تواند زیبای متشنج باشد به این معنی که حتی نازیبا هم از دید فردی زیبا تلقی شود. همانطور که در دوران مختلف می‌توان این امر زیبا و چگونگی دگردیسی آن را از فردی به فرد دیگر منتقل و مورد مطالعه قرار داد.
یک پاسخ