فرشید مثقالی پیش از این در سال 98-97 نیز در گالری اعتماد نمایش انفرادی خود را برپا کرده بود. مجموعه جدید او در ادامه همان فضای کاری، با تابلوهایی بیشتر در اندازه بزرگ با تکنیک نقاشی دیجیتال به همراه لایه های رنگی و همچنین مجسمه های پایپه ماشه اوست. تضاد سطوح رنگی وسیع و درخشان که با ضربه قلم نقاش از حالت تخت بودن درآمده اند، بازی طنازانه ای را بوجود آورده که فیگورهای انتخابی او را بیشتر به سطحی برای نمایش این مساله تبدیل کرده است.
حال و هوای فیگورها عموماً امروزی و معاصر است و برای مثال می توان چهره هایی همچون کالو و بکت را در میان آنها دید، اما شیوه نقاشانه مثقالی است که بیان آنها را متفاوت کرده است.
زمینه ها ساده و خالی است، جزئیات جای خودش را به حرکت رنگ ها داده، در آنها محو شده است و آنچه لذت بصری را برای ما به همراه دارد تغییر نامتعارف رنگ ها و لایه فرمی است که به واسطه آنها بر روی آثار نشسته است.
مجسمه ها نیز نیم تنه-آدمک هایی هستند که سطوح رنگی گزیده ای بر سطح سفید آنها نقش بسته و از پرداخت جزئیات- مانند اجزای چهره- در آنها امتناع شده است. به نظر می آید بستر تجربه رنگی-فرمی در آثار مثقالی، مخاطب را به آرامی با روند آگاهانه-تثبیتی خود همراه کرده که نمایانگر سویه های مدرن در زیست معاصر هنرمند نیز می باشد.
چگونه آثار هنری را مانند یک گالری دار، کلکسیونر و یا متخصص هنر ارزیابی کنید (2)
آیا هنرمندان هنوز به گالری‌ها احتیاج دارند؟