زمانی پرتره و زمانی فیگور
پنجشنبه بیست و ششم خرداد نقد و بررسی مستند فرانسیس بیکن با حضور منتقد هنری، زیبا مغربی، در گالری ایده برگزار شد. در این جلسه بعد از تماشای مستند نقد کوتاهی در خصوص فیلم و زندگی این هنرمند ایرلندی سده بیستم، توسط زیبا مغربی ارائه شد.
مغربی با اشاره به اینکه این فیلم مستند ساختار خاصی ندارد و بیشتر برمبنای گفتگو پیش می‌رود و سیر تاریخی زندگی بیکن را به روالی که وجود داشته به تصویر کشیده است، متذکر شد: «در مستند مثل برخی آثار تحلیلی در رابطه با بیکن ما فقط با بخشی از واقعیتی روبه‌رو هستیم که منطبق بر زندگی هنرمند مذکور است.»
مغربی همچنین متذکر شد باوجودی که خود به‌هیچ‌وجه با بیکن احساس نزدیکی و همذات‌پنداری نمی‌کند، از نظر او بیکن هنرمندی است که به‌لحاظ خلاقیت و نوآوری نمی‌توان او را نادیده گرفت.
مغربی در ادامه شرح کوتاهی در رابطه با آثار بیکن داد.
این منتقد همچنین بیان کرد از منظر تاریخی و اجتماعی در رابطه با خشونت و روابط جنسی غیر متعارفی که فیلم بیان میکند غلی‌رغم اینکه به نظر می‌رسد با آدمی آسیب‌دیده و روان‌رنجور روبه‌رو هستیم از جهاتی بر ما محرز می‌شود که با فردی بسیار هشیار و هوشمند که می‌داند چه میکند و از عواطفش به بهترین شکل در راستای رسیدن به خواسته‌هایش استفاده میکند روبه‌رو هستیم. بسیاری از منتقدین سعی کرده‌اند تاکید کنند بیکن هنرمندی است پس از جنگ که وحشت انسانی دو جنگ جهانی را پشت سرگذاشته و در آثارش به تصویر کشیده است. به‌نظر می‌رسد این تفسیر از جانب منتقدین به‌منظور بالا بردن اعتبار اجتماعی بیکن بوده و هست؛ اما به هیج‌عنوان نمی‌توان منکر نوآوری کارهای بیکن شد.
زیبا مغربی همچنین اضافه کرد: «موضوع اصلی آثار بیکن انسان است؛ زمانی پرتره و زمانی فیگور اما به‌طور عمده موضوع اصلی فیگور است. بیکن به علت کلاستروفوبیا و مکان‌هراسی، فضاهای کوچکی برای کارش انتخاب می‌کرد تا تنگی و حس انزوای خویش را نشان دهد.»
زیبا مغربی در پایان جنبه‌های مثبت شخصیت بیکن را بی‌پروایی و خودانگیخته بودن هنرمند دانست؛ اما تاکید کرد باید در نظر داشت نیاز روز جامعه و بستر فراهم، برای به‌بار نشستن و به‌شهرت رسیدن بیکن بسیار تاثیرگذار بوده است.
