قسمت چهارم و آخر
مستندات خوب، نه تنها باعث افزایش ارزش اثر هنری در هر دو حالت ملموس و ناملموس می شوند، بلکه خود اسناد نیز می توانند دارای ارزش باشند و این ارزش نیز می تواند افزایش یابد. تصور کنید که اگر از فروش یک نقاشی ون گوگ یک رسید واقعی دریافت کرده اید که در اوایل دهه ۱۹۰۰ دست به دست شده است، یا یک عکس امضا شده و نوشته شده از پیکاسو که به یک کلکسیونر بابت نقاشی تازه خریداری شده تحویل داده شده است، من در این کار حرفه ای هستم و می توانم به شما بگویم که هر یک از این موارد ارزش قابل توجهی دارند، احتمالاً به هزاران دلار! بنابراین این کاری است که شما باید انجام دهید:
* همه رسیدها، گواهینامه های اصالت و سایر چیزهای مکتوب یا چاپی مربوطه را که با اثر دریافت می کنید ذخیره کنید. در زمان خرید به هر اندازه که می توانید از این موارد درخواست کنید.
* هر زمان برایتان ممکن است در هنگام خرید اثر از هنرمندان، گالری ها یا فروشندگان، توضیحات کتبی توصیفی دریافت کنید. اگر آنها چیزی برای شما نمی نویسند، از آنها بخواهید که در مورد اثر به شما توضیح دهند، یا خودتان آن را بنویسید یا از چیزی که به شما می گویند ضبط یا فیلمبرداری کنید.
* تمام کتاب های مرتبط، کاتالوگ های نمایشگاه، بروشورهای گالری، متن های بررسی اثر، صفحات وب و غیره را ذخیره و فایل بندی کنید.
* هر زمان که امکان دارد، از هنرمندانی که آثار آنها را جمع آوری می کنید عکس بگیرید، از آنها بخواهید کاتالوگ ها، رسید یا دعوت نامه گالری ها را برای شما امضا کنند و یا بر روی آنها بنویسند.
اثر ون گوگ
دریافت این اطلاعات آسان و سرگرم کننده است و باعث می شود که خود را به اثر هنری نزدیک تر احساس کنید، این امر اغلب تنها چند لحظه در زمان خرید طول می کشد. با این حال، در طول زمان این چند لحظه، سود بزرگی را نصیب شما می کند.
یکی دیگر از ویژگی های متمایز یک مجموعه برتر این است که سازماندهی شده است و درست مانند هر نمایشگاه خوب موزه ای؛ یک آغاز، میانه و پایان دارد. این ویژگی به مطرح کردن موضوع و سپس استفاده از مجموعه برای ترسیم راه حل آن برمی گردد. به مثال قبلی ‘تاریخ نقاشی انتزاعی در کالیفرنیای جنوبی’ بازگردید. این مجموعه می تواند به روش های مختلفی از جمله تاریخ، هنرمند، سبک یا مکان سازماندهی شود. یا حتی به روش های خاص تر؛ با عنوانی به همین اندازه دقیق. در زیر انواع این عنوان ها وجود دارد:
* نقاشی انتزاعی در لس آنجلس که براساس تاریخ سازماندهی شده است.
* نقاشی انتزاعی در کالیفرنیای جنوبی بین سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰.
* نقاشی انتزاعی هندسی در کالیفرنیای جنوبی.
* نقاشی انتزاعی هنرمندان مهاجر در کالیفرنیای جنوبی
* نقاشی های انتزاعی در جنوب کالیفرنیا که بزرگتر از ۱۲ تا ۱۶ اینچ نیستند.
می توانید آن را باز هم دقیق تر کنید. در مورد مجموعه ای از نقاشی های انتزاعی هنرمندان کالیفرنیای جنوبی که دارای موضوعاتی مربوط به اقیانوس یا ساحل هستند، چطور؟ می بینید که محدودیت گزینه های تدوین و ارائه یک مجموعه تنها به تخیل شما مربوط است.
ساده ترین راه برای یاد گرفتن نحوه سازماندهی یک مجموعه، رفتن به موزه ها است. در آنجا کار افراد حرفه ای این حوزه را که به عنوان کیوریتور نیز شناخته می شوند، می بینید. نمایش های موزه همیشه نقطه شروع و پایان برای خود دارند و آنچه بین این دو اتفاق می افتد چیزی است که مخاطبان در مورد آن سبک و دسته خاص از هنر می آموزند. بسته به موزه یا نمایشگاه، شما همیشه راهنمایی های کتبی، شفاهی یا ضبط شده را دارید که نحوه سازماندهی هر نمایش را توضیح می دهند.
برای آشنایی بیشتر با دوره کیوریتورعملی و کیوریتورنظری به سایت مدرسه ایده مراجعه فرمایید.
حال لازم نیست برای سروسامان مجدد مجموعه خود و چاپ یک کاتالوگ زیاده روی کنید. همه چیز هنوز هم می تواند جایی که در بهترین حالتش به نظر می رسد درست نمایش داده شود. اما آن را در ذهن خود سازماندهی کنید. شما باید بتوانید با کسی در مورد این داستان که چگونه و چرا تصمیم به خرید این آثار هنری فوق العاده گرفتید و چگونه این آثار هماهنگی خوبی در کنار هم دارند، صحبت کنید و تمام اینها را با او مرور کنید.
این امر نه تنها اشتیاق آنها را افزایش می دهد، بلکه باعث تقویت مسیر انتخابی و خرید آینده شما نیز می شود. از مزایای دیگر سازماندهی کردن مجموعه تان این است که می توانید ببینید که در ابتدا کجا بوده اید، کجا می روید، به کجا ارتقا پیدا کرده اید، کجا ضعف دارید، چه چیزی را دارید از دست می دهید، چه چیزی دیگر جایگاه خوبی ندارد و چه کاری باید برای حل هرگونه مشکل انجام دهید. این کار شما تفاوت چندانی با رفتار بچه های تان ندارد که برای تکمیل مجموعه خودشان تمام کارتهای بیس بال تیم های مورد علاقه خود را جمع می کنند.
گام نهایی در یک مجموعه داری موفق، لذت بخش ترین موردی نیست که بتوان در مورد آن صحبت کرد، اما یکی از موارد ضروری است، و آن این امر است؛ برنامه ریزی برای برای صاحبان آینده این آثار. چه موزه ها، نهادها، اعضای خانواده و دوستان باشند و یا به کل افراد غریبه!
شاید تعجب کنید که چه تعداد مجموعه دار هستند که هرگز کلمه ای به کسی نگفته اند و فکر می کنند همه به طور خودکار همه چیز را در مورد همه آنچه تاکنون در این سالها انجام داده اند می دانند. این همه مشکل نیست! در مورد همه افرادی فکر کنید که تا کنون ملاقات کرده اید، کسانی که صاحب ارثیه های خانوادگی هستند که در مورد آنها اطلاعات بسیار کم یا تقریباً صفر دارند، زیرا هیچ کس تا به حال به آنها چیزی نگفته است:« در تمام مدتی که من بزرگ شدم این نقاشی بود که بالای مبل آویزان شده و متعلق به مادربزرگم بود. این همه چیزی است که من می دانم.»
بدترین نتیجه ممکن برای مجموعه زمانی رخ می دهد که صاحب آن هیچ اطلاعاتی در مورد آثار، ارزش، چگونگی مراقبت و یا نحوه فروش یا اهدای آن باقی نمی گذارد. آثار بی شماری در هنر به قیمت ناچیز فروخته، واگذار و یا حتی در سطل زباله پرتاب شده اند، زیرا صاحبان شان آنها را با اسناد کم یا بدون هیچ نوع سندی نگهداری کرده اند و هیچ گونه دستورالعمل و یا توصیه ای مبنی بر اینکه با آنها چه باید کرد باقی نگذاشته اند.
یادم است روزی از یک حمل و نقل کننده تماس تلفنی دریافت کردم که گفت او در انبار مقداری اثر هنر دارد و می خواست که من بروم و نگاهی به آنها بیندازم. او نام هنرمندی را برد که من بلافاصله به عنوان یک نقاش مشهور منطقه خلیج سان فرانسیسکو شناختم. معلوم شد که از این فرد خواسته شده بود تا ۵ نقاشی اصلی این هنرمند را ببرد که در آن زمان در کل بین ۳۰ تا ۵۰ هزار دلار ارزش داشت. صاحبان آنها به سادگی آنها را بیرون انداخته بودند. و این تنها تعداد معدودی از گنجینه هایی بودند که او طی سالهای متمادی کاملاً رایگان و مستقیم از سطل زباله مردم نجات داده بود. در واقع به او پول پرداخت شده بود تا آنها را از بین ببرد.
درسی که در همه اینها وجود دارد این مساله است که کلکسیونرها، هر چقدر هم که مجموعه های آنها بزرگ یا کوچک باشد، باید لیست کاملی از راه ها و دستورالعمل ها را برای کسانی که هنر آنها را به ارث می برند درست کنند. این موارد شامل نام، آدرس، شماره تلفن، رویه ها، ارزش پول و سایر جزئیات برای فروش یا اهدا -مانند تقسیم آنها بین خانواده- می شود.
به هر حال، ارزیابی های ساده بدون دادن دستورالعمل های بیشتر هرگز کافی نیست. در حقیقت، آنها اغلب مشکل بیشتری نسبت به سودمند بودن ایجاد می کنند. به عنوان مثال، ارزیابی ها برای اهداف بیمه یا تعویض و جابجایی آثار انجام می شوند و اغلب ارزش پولی بیشتری از ارزش منطقی که اثر هنری در وضعیت فروش دارد، اظهار می کنند. بنابراین تمام بیخ و بن ها را با ارائه بیمه یا ارزیابی های جایگزینی اثر آنهم برای زمانی که فرزندانتان تصمیم می گیرند آن اثر را حفظ کنند پر کنید. همچنین باید شامل ارزیابی های واقع بینانه برای فروش گسترده یا «ارزش بازار عادلانه» نیز برای زمانی که آنها تصمیم به فروش آن دارند بشود، این دستورالعمل ها را فراموش نکنید :با چه کسی تماس بگیرید، کجا بروید و چه باید بکنید. شما نمی خواهید آنها را در چنگ نام هایی که به طور تصادفی در اینترنت سرچ کرده اند، گرفتار ببینید.
اگر انتظار دارید در آینده بلند مدت بر مجموعه خود تأثیر قابل قبولی داشته باشید، همین حالا مقدمات شروع آن را فراهم کنید. خانواده خود را در مورد آنچه در اختیار دارید آگاه کنید. عشق و احترام را به آنچه در تمام این سالها انجام داده اید و جمع آوری کرده اید در آنها ایجاد کنید. اطمینان حاصل کنید که افراد نزدیک به شما از ارزش و اهمیت هنرتان آگاه هستند. اطمینان حاصل کنید که آنها درک می کنند که این مساله برای شما چقدر مهم است. شما نمی توانید نتیجه نهایی را کنترل کنید، اما حداقل می توانید حرف خود را بزنید و بدانید که تمام تلاش خود را به طور حرفه ای برای جمع آوری آثار هنری انجام داده اید.
پایان.
