این مطلب در ادامه معرفی مقاله 20 اثر مهم موزه متروپلیتن نیویورک است؛ که در اینجا به بررسی دیگر 4 اثر مهم و کمتر دیده شده موزه متروپلیتن می پردازیم. اثاری مانند ابوالهل هتشپسوت که یک فرعون زن بود، مجسمه هرمون اتکینز مک نیل، اثر یک برده نقاش تا نقاشی جان سینگر سارجنت، با نام آقا و خانم استوکس که زنی پیشرو رار به تصویر می کشد.
ابوالهول Hatshepsut، حدود 1479–1458 ق.م (گالری 131)
درست در سمت چپ معبد دنور در سالن، ابوالهولی را می‌بینید که نمس سنتی، پارچه سر و ریش ساختگی را دارد که نشان‌دهنده قدرت فراعنه و همچنین نشان دهنده مردانگی است – اما با توجه به هیروگلیف روی سینه ابوالهول، مجسمه در واقع هتشپسوت، فرعون زنی را نشان می دهد که مصر را در یک سلطنت 20 ساله بسیار موفق رهبری کرد.
این ابوالهول یکی از چند تصویر هنری هتشپسوت در مجموعه مت است که او را به صورت زن و مرد به تصویر می‌کشد. اگر اطراف بخش مصر باستان را بچرخید، این شباهت را در آثاری پیدا خواهید کرد که در اصل در کنار معبد دفن او در خارج از تبس حک شده اند، اضافه بر چندین مجسمه مذهبی و یک ابوالهول نشسته دیگر. ابوالهول Hatshepsut، حدود 1479–1458 ق.م (گالری 131)
تالار مرکزی American Wing ، یکی از شاخص ترین فضاهای موزه و اثر مرکزی آن یکی از نمادین‌ترین آثار است: دیانای هنرمند معروف، آگوستوس سنت گاودنز (1894) که زمانی در بالای مدیسون اسکوئر گاردن _معروف‌ترین سالن سرپوشیده جهان_ قرار داشت. اما با کمی قدم زدن، اثر پیمان خورشید را خواهید دید؛ که یک پیرمرد بومی آمریکایی ناشناس را به تصویر می‌کشد که از روی شانه جوانی که او نیز فردی معمولی و در حال پرتاب تیری به سمت خورشید است، به آن سو نگاه می‌کند. طبق «سنت»، اگر پیرمرد هدف تیر را پیدا نکند، پسر به مرحله بلوغ خواهد رسید – جکسون پولیس، هنرمند تلینگی – بومی ساحل شمال غربی آمریکای شمالی- در عنوان توضیح اثر اشاره می کند، که این سنت در واقع وجود ندارد. پیمان خورشید، مجسمه ساز: هرمون اتکینز مک نیل، 1899، (گالری 700)هرمون اتکینز مک نیل یا به طور کامل داستان این اثر را ابداع کرده یا جذب آن تصاویر اشتباهی از مردم بومی شده که او و میلیون ها بازدیدکننده دیگر در نمایشگاه جهانی کلمبیا شیکاگو در سال 1893 با آنها روبرو شده بودند. به نظر می رسد این اثر بیشتر ریشه در مجسمه سازی کلاسیک دارد، که مک نیل در رم و با بورس تحصیلی آن را فرا گرفته بود تا هر واقعیت بومی دیگر. خلاقیت این هنرمند در ژست‌های فیگورها و همچنین در برگ انجیری که به طرز نااستادانه ای اندام تناسلی پسر را می‌پوشاند، مشخص است – که در آثار قطع بزرگ قبلی متعلق به مؤسسه هنری شیکاگو وجود نداشت.پس از اتمام بازدید تالار مرکزی، از طریق یکی از معدود آثار موجود در موزه که می‌توانید روی آن قدم بزنید به طبقه دوم بروید: پلکان احیا شده ی سال 1893 از دانکمار آدلر و لوئیس سالیوان از ساختمان اکنون تخریب شده بورس اوراق بهادار شیکاگو. در بالا، چشم انداز «منظره پاییز» را تحسین کنید؛ پنجره های سه لته ای خیره کننده تیفانی.
در همان اتاقی که ساعت قرن هجدهم رابرت جویس قرار دارد، این پرتره کوچک و تقریباً کمتر دیده شده وجود دارد – که یکی از مهم‌ترین دارایی‌های موزه مت است. این اثر دماه، تنها هنرمند برده شناخته شده ای است که دوران استعمار را مستند کرده است. او گاهی اوقات با همان نام خانوادگی اربابش، هنری بارنز، نامیده می شود، اما خود دماه پس از فرار خانواده بارنز از بوستون به لندن و قبل از جنگ استقلال آمریکا، این نام را کنار گذاشت. پرنس دماه، پرتره ویلیام دوگوید، 1773 (گالری 747)این پرتره چیزی شبیه به تبلیغی است برای تاجر نساجی، ویلیام دوگوید، که در مقابل مجموعه کتاب‌های چرمی‌اش، با ردایی گران‌دوزی شده بر تن– که شاید از اجناس خودش ساخته شده باشد- نشسته است. این اثر هنری نشانه ای از غرور انقلابی را نیز به همراه دارد: پرتره‌هایی از این دست، شجاعت مورد ادعای استعمارگران، ثروت و فرهیختگی شان در برابر بردگان را نشان می‌دهد. دماه پس از رفتن خانواده بارنز به لندن، در مستعمرات آمریکا ماند. او قبل از مرگ بر اثر یک بیماری ناشناخته در سال 1778، در قسمت شبه نظامیان ماساچوست نام نویسی کرده بود.
جان سینگر سارجنت، آقا و خانم I. N. Phelps Stokes، 1897(گالری 771)
جان سینگر سارجنت خالق تابلو مادام ایکس (1883–1884) است، هنرمندی که به خاطر این اثر جلب توجه کننده از مادام پیر گوترو، شناخته می‌شود، اثری که وقتی برای اولین بار به نمایش گذاشته شد، جنجال زیادی ایجاد کرد.تابلو دیگر او، پرتره ای با دو فیگور به نام آقا و خانم I. N. Phelps Stokes است، زمانی که این اثر به عنوان هدیه عروسی برای این زوج سفارش داده شد، قرار نبود اینطور باشد: سارجنت قصد داشت خانم استوکس شیک پوش را در لباس روزش با گریت دین-سگی از نژاد سگ‌های نگهبان_ خود به تصویر بکشد. اما گریت دین آن روز «در دسترس نبود»، بنابراین خود آقای استوکس پیشنهاد داد که به جای سگ بایستد. نتیجه یک تصویر کمیک و ناخواسته مترقی از زن آمریکایی، آنهم پیش از داشتن حق رای شد. جان سینگر سارجنت، آقا و خانم I. N. Phelps Stokes، 1897 (گالری 771)این اولین حضور خانم استوکس به‌عنوان مدل یک هنرمند نبود: او همچنین این کار را برای مجسمه «جمهوری» اثر دانیل چستر فرنچ، اثر بزرگ و طلاکاری‌شده‌ای که در نمایشگاه کلمبیا در سال 1893 دیده نشد، انجام داده بود. یک ماکت از این مجسمه نیز، هنوز در مقیاس یک سوم در نزدیکی محل نمایشگاه، در پارک جکسون شیکاگو قرار دارد. مطالعه قسمت سوم نویسنده و گردآورنده: عاطفه وکیلی
20 اثر مهم موزه متروپولیتن که از دید عموم پنهان مانده اند
تابلو آدلاید گیارد بانوی نقاش، ولاسکوئز و هنر شرق