این مقاله درادامه معرفی ۲۴ اثر دیدنی موزه لوور است که در ۲ بخش قبلی آثاری را از دپارتمان شرق باستان- منطقه ایران و عراق-، خاورمیانه نزدیک و تمدن مصر بررسی کردیم. در این قسمت نیز به معرفی ۴ اثر دپارتمان اثار باستانی یونان، تمدن اتروسک و روم در موزه لوور می پردازیم؛ ساموتراس؛ الهه بالدار پیروزی، ونوس میلو، تابوت دو همسر و الهه گابی.  

ساموتراس؛ الهه بالدار پیروزی

این اثر بالای یک پایه در وسط راه پله Daru ایستاده است. الهه بالدار پیروزی ساموتراس، از نام جزیره یونانی که در سال ۱۸۶۳ توسط دیپلمات و باستان شناس فرانسوی چارلز شامپوازو در آن کشف شد، نامگذاری شده است. این مجسمه که نمادی از نایک، الهه یونانی پیروزی است، احتمالاً برای تشکر از خدایان به خاطر پیروزی ناوگان دریایی ساخته شده است و احتمالا به سال ۱۹۰ قبل از میلاد برگردد. این اثر در حالی پیدا شد که به ۱۱۰ تکه شکسته تبدیل شده بود – منهای سر و دست ها -که پس از آن دوباره کنار هم قرار گرفتند.  

  شامپوازو در سال ۱۸۷۹ به یونان بازگشت تا به دنبال قطعات گم شده بگردد، کاری که بیهوده بود. با این حال، قسمت زیادی از بخش دست راست در نهایت بازیابی شد – نیمی از انگشت حلقه در سال ۱۸۷۵و نیمه دیگر، همراه با کف دست، در سال ۱۹۵۰.    

ونوس میلو

مانند الهه بالدار پیروزی ، این مجسمه مرمری بدون بازو نیز، از نام جزیره دریای اژه، یعنی ملوس، جایی که در آن پیدا شد در سال ۱۸۲۰ نامگذاری شده و همچنین مانند ساموتراس، او نیز یکی از «سه بانوی بزرگ» موزه لوور است، (سومین آنها مونالیزا است). به محض کشف مجسمه، مارکی دو ریویر سفیر فرانسه در یونان، آن را خریداری و سپس این اثر را  در سال ۱۸۲۱ به موزه اهدا کرد. مفقود شدن بازوهای مجسمه شناسایی او را دشوار می کند، زیرا خدایان یونانی معمولاً توسط اشیاء در دستانشان قابل تشخیص هستند. در ابتدا تصور می شد که او آمفیتریت، ملکه دریا است، اما اعتقاد بر این است که او یک سیب در دست دارد، یکی دیگر از انتساب ها نیز آفرودیت، الهه زیبایی است، اما این اثر واقعاً کیست؟ هیچکس به طور قطع نمی داند.  

مطالعه قسمت چهارم

 

تابوت دو همسر

یک زن و شوهر به پهلو روی یک کاناپه ناهار خوری به نام تریکلینیوم دراز کشیده اند. مرد بازویش را روی شانه‌های زن ‌گذاشته است، زیرا به نظر می‌رسد که با یک دستش عطر می‌ریزد و در دست دیگر تکه‌ای میوه (شاید انار، نماد ابدیت) را در دست گرفته است.  

این مجسمه قرن ششم قبل از میلاد، در حقیقت یک خاکستردان تاریخی؛ ظرفی برای نگهداری خاکستر مردگان است. شاهکاری از هنر اتروسکی که به دلیل استفاده خلاقانه از سفال تراکوتا معروف است که در سال ۱۸۴۵ در حفاری های انجام شده توسط مارکی کامپانا در شهر باستانی سروتری پیدا شد و در سال ۱۸۶۱ به طور خاص توسط ناپلئون سوم برای موزه لوور بدست آمد.    

الهه گابی

این مجسمه مرمرین ژست ساده زنی را در حال سنجاق کردن ردای خود به تصویر می کشد که در سال ۱۷۹۲ توسط گاوین همیلتون در گابی، -نه چندان دور از رم- در ملک شاهزاده بورگزه کشف شد و از سال ۱۸۲۰ در موزه لوور به نمایش گذاشته شده است.  

  لباس سوژه، الوهیت او را نشان می دهد: لباس کوتاه با آستین های بزرگ، نمونه ای از تصویر خدای یونانی آرتمیس (دیانا رومی) که الهه باکره شکار است. این مجسمه به پراکسیتلس، مشهورترین مجسمه ساز قرن چهارم در شبه جزیره آتیک نسبت داده می شود. ویژگی‌های او شبیه مجسمه‌های دیگر پراکسیتلس، -آفرودیت کنیدوس و آپولو ساوروکتونوس- است. اگرچه هویت او به دلایل مختلفی مورد تردید قرار گرفته، اما شکی نیست که دایانا گابی نمونه ای باکیفیت برجسته از سبک پراکسیتلی است که توسط خود هنرمند یا شاید یکی از پسرانش اجرا شده است.   نویسنده و گردآورنده: عاطفه وکیلی