استیتمنت:

در شبانگاهی که از این روزهایم خیلی دور و به احوال نوجوانی ام خیلی نزدیک بود

محمد ابراهیم جعفری که نقاشی هایش، پناهگاه پرندگان بی آشیان بود 

برخمودگی ام نهیب زد که گنج ها، در ویرانه های درد نهفته اند آنها را جستجو باید 

از آن پس، من تمامی آن رنج هایی که خودشان را بر در و دیوار زندگی ام میخ کوب کرده بودند را برهم گره زدم

اینگونه شد که روایت زیستن خویش را با خط میخی نوشتم

که در خاطره ها جاودانه باشم