هنرمندان: روحا تیموری، مرتضی رجبی، بوژان رحیمی، الیاس ستاری، علی سلامی، محمد صابری، ایمان صادقی، مهدی علائی نژاد، پیام فیروزی، محمد گودرزی، ناصر محمدیف احمد موطوری زاده

استیتمنت:

《چرا باید برف‌های آب شده را ستود هنگامی که برف‌های نو در راهند؟ چرا باید از گذشته یاد کرد؛ زمانی که آینده ای هست؟》
برتولت برشت
هنرمند مدرن همیشه در مرز حال و آینده می‌زید؛ در آن انحنای آبشار زمان؛ با بالقوگی “دینامیت” از سیزیف تا بکت باید به ادامه دادن ادامه داد از هراکلیتوس تا بنیامین باید “ویران” کرد تا به ایده زندگی وفادار ماند. مخاطب در برابر آثارش تنها یک جمله بر زبان می‌آورد “همه چیز تازه است!”.
“شبح دست‌ها” از نقاشی های غار تا آثار آویخته به دیوار گالری همچنان سرگردانند. دست های نقاشِ “تن‌ها” تنها یک مخلوق دارد “فرم” او به میانجی فرم است که زمان حال را درونی می‌کند و روی طناب تاریخ نقاشی بندبازی می‌کند.
نمایشگاه “تن‌ها” مجموعه ای است از آثار نقاشانی که به “ایده‌ی فرم” خود را وفادار می‌دانند همچون پیشینیان “نقاش مدرن” خود