10 نمایش برتر لورا کامینگ در سال 2022

1. سزان

تیت مدرن، لندن؛ اکتبر (تا 12 مارس 2023 ادامه دارد)

نمایشی تاریخی از نقاشی ‌های مسحورکننده این مرد انقلابی فرانسوی از سیب ‌های طلایی، یادبود کارت‌ بازان، هرم درخشان مونت سنت ویکتور، زمستانی در پرووانس و بی شمار آبرنگ های ژاپنی. مهم نیست که هر چند وقت یک بار به گالری می روید، زیبایی این نقاشی ها به طور غیرقابل کاهشی رادیکال و اسرارآمیز باقی می ماند. 

 

2. رافائل

گالری ملی لندن؛ آوریل

اولین نمایشگاه در خارج از ایتالیا از اعجوبه رنسانس. چه مکاشفه ای؛ ملموس، فریبنده، عاشقانه، با هوشِ خیره کننده در استفاده از هر وسیله ای؛ از گچ گرفته تا رنگ، پشم و برنز. و بهترین بخش نمایشگاه مربوط می شود به پرتره های غیر رسمی دوستان، زن و مرد. 

3. ون گوگ: سلف پرتره

موسسه کورتالد، لندن؛ فوریه

تقریباً نیمی از 35 نقاشی سلف پرتره که همگی در چهار سال آخر زندگی او کشیده شده اند. سرخوش، بی خواب، به طور وحشیانه ای خالی از زوائد، پویا همچون آخرالزمان، متعالی و دست آخر، حداقل غیرقابل تشخیص در نگاه اول. میدان نیرویی از نبوغ، امضای ون گوگ در هر ضربه. 

4. یک قرن از استودیو هنرمند: 1920-2020

گالری وایت چپل، لندن؛ فوریه

آواز قو ایوانا بلازویک در نقش کارگردان وایت چپل ، تداعی فوق ‌العاده دراماتیک از استودیو ها بود، از کلبه چوبی یخ ‌زده گرفته تا مجموعه فیلم، آزمایشگاه، چمدان و میز آشپزخانه. هشتاد هنرمند، پنج قاره و یک حس واقعی از ذهنی خلاق در محل.  

 

5. در فیلم “در سیاهی ای فوق العاده”

گالری هیوارد، لندن؛ جولای

فستیوال شکست‌ خورده‌ای از هنر معاصر دیاسپورای آفریقایی که هیوارد غم ‌انگیز را با موسیقی، مجسمه‌ سازی، فیلم‌ ها، نقاشی ‌ها و خودنگاره ‌های طلایی، برنزی و پاپیه ‌ماشه به بیرون تبدیل کرد. نقطه اوج آن فیلم سایه ‌بازی کارا واکر بود که با استفاده از سایه ‌های کاغذی، روایت تاریخ سیاه ‌پوستان را با ظرافت و تراژدی فراموش‌ نشدنی بیان می‌ کرد. 

6. مدرن، پس از جنگ: هنر جدید در بریتانیا 1945-1965

گالری هنری باربیکن، لندن؛ مارس

نیروی دو دهه هنر بریتانیایی که پس از وحشت فوری جنگ جهانی دوم به وجود آمد، شوک آور بود، به ویژه به این دلیل که بسیاری از این هنرمندان گم شده یا فراموش شدند. من نه نقاشی ‌های ترسناک فرانسیسکا تمرسون، پناهنده لهستانی را فراموش می‌کنم، و نه بوم‌ های قرمز خونی ماگدا کوردل را. 

 

7. هواردنا پیندل: زبانی جدید

حیاط کتل، کمبریج؛ جولای

انتزاعات ظریف و شبح ‌آلود، کلاژ های نفیس، ویدیوهای ویرانگر: همه به نژادپرستی آمریکایی مربوط می ‌شوند. هرگز خشم به این قدرت به هنر زیبا تبدیل نشده است. 

8. طعم امپرسیونیسم

گالری ملی اسکاتلند، ادینبورگ؛ اوت

نقاشی‌ های مشهور جهانی از مجموعه‌ های اسکاتلندی کافی بود. انبارهای کاه مونه، پرتره ‌های دگا، خیره ‌شده در آرل ون گوگ. اما شگفتی ‌های بسیاری وجود داشت که نادیده گرفته شد. عجیب ‌تر از همه، موج تیره و شدید کوربه که از کفی سفید بلند می‌ شود و مستقیما با هوکوسای صحبت می ‌کند. 

مطالعه بیشتر ⇐ نمایشگاه های هنری برتر در سال ۲۰۲۲

 

9. دوباره قاب شده: زن در پنجره

گالری عکس دولویچ، لندن; ماه می

در بازدید از این نمایشگاه، ایده ای که ممکن است به مغزمان خطور کند، این است که چگونه مردان دیدگاه های خود را نسبت به زنان چارچوب بندی می کنند که به نمایشی درخشان تبدیل شد. از دختر رامبراند که به طاقچه اش تکیه داده تا فاحشه والتر سیکرت و معشوقه گرفتار شده پیکاسو، و تا لوئیز بورژوا که تمام دنیا را در پنجره اش پیدا کرده است.اثری بدون عنوان از بیل لینچ که روی پنج تخته نقاشی شده است. عکس: راب هریس/راب هریس با احترام: CCA برایتون 

 

10. بیل لینچ: تبعید دیونیزوس

برایتون CCA; اوت

کشف (یا کشف مجدد) سال، برای من، یک استاد آمریکایی قرن بیستم، مرده در سن 53 سالگی، که رویاهای خود را از یک اعلای غنایی که بر روی صفحات تخته سه لا پیدا شده، نقاشی کرده است.