معرفی ۸ هنرمند همجنسگرا

بیش از هر زمان دیگری، انبوهی از هنرمندان +LGBTIA ( همجنسگرا )وجود دارند که پیچیدگی­های عجیب و غریب، تمایلات جنسی و جنسیت را به تصویر می­کشند. این هنرمندان در حالت‌های مختلفی کار می‌کنند، از نقاشی انتزاعی گرفته تا NFT، برای به چالش کشیدن پنهان‌سازی تاریخی عجیب و غریب در هنر و تجلیل از جنسیت و هویت جنسی خود.

این جامعه رو به رشد از هنرمندان، در حال اختراع یک زبان بصری جدید برای به تصویر کشیدن عشق و صمیمیت است که اغلب به ابهام متمایل می­شود. نقاشی به نام تی ام دیوی به آب، به عنوان یک موتیف تکرارشونده نگاه می­کند، در حالی که نقاشی­های دورون لانگبرگ مرز بین انتزاع و فیگوراسیون را در بر می­گیرد. هانا رومر، با به تصویر کشیدن لزبین­هایی که مدت­هاست نامرئی شده­ اند، پرتره­ های هنری-تاریخی را بازسازی می­کند و شاهزاده جاکون اوسیناچی، انتظارات مردان نیجریه­ای را به چالش می­کشد.

اگرچه موضوعات و روش‌های این هنرمندان متنوع است، اما همه آن­ها از طریق تجسم و یادآوری رمز و رازهای دنیای غیردگرجنس­گرا به هم مرتبط هستند. این ایده که فراتر از فرضیات اجتماعی و در فضایی مبهم و پر از سیالیت و عدم تعین وجود دارد را می­توان در ارائه هنرمندان از برهنگی و عشق مشاهده کرد، مانند زمانی که دو بدن هم­جنس­گرا را در یک اثر هنری می­بینیم که خواستار صمیمیتی فراتر از کلیشه تماس جنسی صریح هستند.

در ادامه بخوانید تا ببینید چگونه این ۸ هنرمند هم­جنس­گرا در حال بازنویسی نحوه درک ما از حس شهوانی، عشق و رمز و راز هستند.

 

 

۱- دورون لانگبرگ: ویلی و آلن، ۲۰۲۲

نقاشی‌های دورون لانگبرگ، نقاش اسرائیلی ­الاصل، آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. در نگاه اول، نقاشی­های او ممکن است انتزاعی به نظر بیایند. با این حال، در یک نگاه عمیق­تر، می­توان دید که فرمی قابل مشاهده به تصویر کشیده می­شود. هنرمند با رنگ روغن بازی میکند تا بفهمد رنگ چگونه معنای برخی از تصاویر را شکل می­دهد.

 

استفاده لانگبرگ از رنگ‌های پررنگ، تخیلی، عجیب و غریب و دقیق است. لانگبرگ می­خواهد که جسورانه درباره عشق همجنس­گرایانه در نقاشی­هایش صحبت کند. ویلی و آلن، قطعه‌ای که در اوایل سال جاری در نسخه سوئیسی آرت بازل به نمایش گذاشته شد، دو عاشق برهنه را در صلحی پس از ازدواج در میان شعله‌های قرمز و نارنجی پر جنب و جوش به تصویر می‌کشد.

 

 

۲- تی ام دیوی: خورشید و شن و زخم و عشق، ۲۰۲۱

رویکرد هنری TM Davy شامل استفاده از رنگ‌هایی با بافت گرم برای انتقال احساسات عمیق است. در طول تابستان، دیوی در هوای آزاد کار می‌کند و صحنه‌هایی از آب و صحنه‌های آفتاب‌سوخته از زندگی‌اش در جزیره آتش، که همچون مکه­ای برای همجنس­گرایان است؛ در نیویورک است؛ را می‌سازد. با انجام این کار، او این سنت را که مربوط به قرن نوزدهم است، در زمینه­­ حقایق مربوط به همجنس­گرایان، آشکارا بازنویسی می­کند.

 

او اغلب مردان برهنه و افراد همجنس­گرا را نقاشی می­کند که خود را در این اقیانوس­ها غوطه ­ور می­کنند و آن­ها را با رمز و راز و احساسات آغشته می­کند. نقاشی‌های او که اغلب عاشقان همجنس­گرا در سواحل هستند، احساسات شدیدی را بیان می‌کنند و در عین حال طبیعت‌گرایانه باقی می‌مانند.

 

 

۳- شاهزاده جاکون اوسیناچی، Wallflower، ۲۰۲۲

شاهزاده جاکون اوسیناچی که در آبا، نیجریه بزرگ شد، از محافظه­کاری جامعه نیجریه، انتظارات آن از مردانگی، و تصورات آن از کسانی که قوانین نانوشته را زیر پا می­گذارند، بسیار آگاه بود. این معیارها و ادراکات اجتماعی پس‌زمینه‌ی آثار خاطره‌انگیز او هستند که مردان زنانه، آندروژنی، هویت‌های جنسیتی و تمایلات جنسی را به تصویر می‌کشند.

اوسیناچی در درجه اول یک هنرمند دیجیتال است که با فروش NFT هایی مانند قلعه شنی موفق شده است، که مردی سیاهپوست را به تصویر بکشد که یک قلعه شنی روی زانوهایش می­سازد، در حالی که مرد دیگری که از ناحیه کمر بریده شده است، پشت سر ایستاده است. اوسیناچی در اثر هنری اخیر خود Wallflower که در ماه غرور (Pride Month) منتشر شده است، یک فرد جنسیتی را به تصویر می­کشد که لباس صورتی روشنِ پوشیده از گل، پوشیده است. سوژه شاد به نظر می­رسد و سرخوشی­ای را نشان می­دهد که می­تواند ناشی از استفاده از لباس برای پذیرش بیان واقعی خود باشد.

 

 

۴- دنیل اورتیز: خیلی خوب است، ۲۰۲۱

آثار دانیل اورتیز، نقاش متولد بروکلین، در عین حال که احساسات را به عنوان نوعی خودشکوفایی در نظر می‌گیرند، منظور خود را واضح نشان نمی‌دهند، بلکه از تصویرگری رمز و راز لذت می‌برند. اورتیز که موضوعاتش شامل بدن­های برهنه، تنش­های جنسی، اغواگری مردانه و عاشقانه­های پرشور است را با ظرافتی متفکرانه نقاشی می­کند.

“خیلی دردناک است”، اثر متأخر این نقاش، با تکنیک رنگ روغن روی چوب، معمایی و آشکارا جنسی است – ما می‌فهمیم که چرا مردِ خم­شده، چشمانش بسته است و دهانش به گونه‌ای است که گویی ناله می‌کند، اما نمی‌توانیم معشوقش را پیدا کنیم. این نقاشی از لذت تلخ و شیرینی صحبت می­کند و تفاوت­های ظریف زیبایی جنسی را به تصویر می­کشد.

 

 

۵- هانا رومر: جوانه، ۲۰۲۰

هانا رومر، نقاش آلمانی، آسیب­پذیری جنسی را درک می­کند. او سعی می‌کند جهانی بسازد که در آن از بیان تمایلات جنسی ملهم از شگفتی خود نترسند. او در نقاشی‌هایش، تصاویر مرتبط با پورنوگرافی را ارائه می‌کند – زنان در برابر زنان، خودارضایی زنان، برهنگی – و آن را از نگاه سفید و خیره مردانه نجات می‌دهد.

 

رومر با تکیه بر سبک‌های مرتبط با سوررئالیسم، در نقاشی‌های اخیر خود تصاویری فریبنده خلق می‌کند، مانند “اگر تو نیستی”، که نشان می‌دهد مردی ترنس، سر زن را بدون بدن نوازش می‌کند و موهای بلندش را روی زانوهایش کشیده است.

 

 

۶- نعیما گرین، تورم؛ ۲۰۲۱

وقتی هنرمند مقیم نیویورک، نعیما گرین، از موزه‌هایی مانند کهلانی و سولانژ نولز برای روی جلد مجلات عکس نمی‌گیرد، و در عوض، نامزد و دوستانش را به تصویر می‌کشد و لحظات عجیب و غریب دوست‌داشتنی از تعطیلات گرفته تا روابط و موارد دیگر را به تصویر می‌کشد.

در این اثر، “موج”، گرین از یک کشتی تفریحی با قایق با زنان هم­جنس­گرا با لباس شنا در جشن تولد یکی از دوستان عکس می‌گیرد. این ثبت یک لحظه عالی برای بیانی از شادی و شوخی است.

 

 

 

۷- ناتانیل ایوان لیناردیس: این تضاد را در این یکی، دوست دارم، ۲۰۲۲

ناتانیل ایوان لیناردیس، تراجنسیتی و اوتیسمی است. او در طی روند رشد خود، از نقاشی به عنوان ابزار اصلی خود برای بیان افکار و احساسات خود استفاده کرد. اکنون، با سال­ها تجربه در ترجمه شعرِ ذهن بر روی بوم، لیناردیس جزئیات عشق و صمیمیت همجنس­گرایان را در آثارش به تصویر می­کشد.

لیناردیس به­جای به تصویر کشیدن صمیمیت هم­جنس­گرایان، تراجنسیتی­ها و حتی دگرجنس­گرایان، فیگورهای انتزاعی را نقاشی می‌کند – خطوط مواج آبی تیره با فرورفتگی‌های سفید شفاف که شبیه به ستاره‌هایی در یک کهکشان هستند.

 

 

۸- بوریس تورس: یک مرد زخمی، ۲۰۲۲

بوریس تورس می­خواهد پرتره­های همجنس­گرایانه بیشتری را در موزه­ها و گالری­های هنری به نمایش بگذارد. تورس، که اصالتی اکوادوری دارد و در ایالات متحده مستقر است، از منظری متقاطع نقاشی می‌کند، با تمرکز بر فرهنگ هم­جنس­گرا در آمریکای لاتین و ایالات متحده و برجسته کردن خانواده، عشق و هویتی هم­جنس­گرایانه.

تورس در نقاشی اخیر خود به نام “یک مرد زخمی”، دو عاشق را اسیر می­کند که در آغوش گرم یکدیگر، در اتاقی تا حدی مملو از تاریکی دراز کشیده­اند. در این صمیمیت مبهم، بدن آن­ها با یکدیگر ارتباط برقرار می­کنند.

 

نویسنده و مترجم: ریحانه صمیمی