امروزه بیش از هر زمان دیگری، انبوهی از هنرمندان همجنسگرا (+LGBTIA) وجود دارند که پیچیدگی­‌های عجیب و غریب، تمایلات جنسی و جنسیت را به تصویر می‌­کشند. این هنرمندان برای به چالش کشیدن پنهان‌سازی تاریخی عجیب و غریب در هنر و تجلیل از جنسیت و هویت جنسی خود، در سبک‌های مختلفی کار می‌کنند؛ از نقاشی انتزاعی گرفته تا NFT.

این جامعهٔ رو به رشد از هنرمندان، در حال اختراع یک زبان بصری جدید برای به تصویر کشیدن عشق و صمیمیت است که اغلب به ابهام متمایل می­‌شود. نقاشی به نام تی.ام دیوی (TM Davy) به آب، به عنوان یک موتیف تکرارشونده نگاه می‌­کند، در حالی که نقاشی‌­های دورون لانگبرگ (Doron Langberg) محدوده‌ای از انتزاع و فیگوراسیون را در بر می­‌گیرد. هانا رومر (hannah roemer)، با به تصویر کشیدن لزبین­‌هایی که مدت‌­هاست نامرئی شده­‌اند، پرتره­‌های هنری-تاریخی را بازسازی می‌­کند و جاکون اوسیناچی (Jacon Osinachi)، انتظارات مردان نیجریه‌­ای را به چالش می­‌کشد.

اگرچه موضوعات و روش‌های این هنرمندان متنوع است، اما همهٔ آن­ها از طریق تجسم و یادآوری رمز و رازهای دنیای غیردگرجنس­گرا، به هم مرتبط‌اند. این ایده که فراتر از فرضیات اجتماعی و در فضایی مبهم و پر از سیالیت و عدم تعین وجود دارد را می‌­توان در ارائه هنرمندان از برهنگی و عشق مشاهده کرد؛ مانند زمانی که بدن دو هم­جنس­گرا را در یک اثر هنری می‌بینیم که خواستار صمیمیتی فراتر از کلیشهٔ تماس جنسی صریح هستند.

در ادامه بخوانید تا ببینید چگونه این هشتهنرمند هم­جنس­گرا در حال بازنویسی نحوهٔ درک ما از حس شهوت و رمز و راز عشق هستند.

 

 

 

۱- دورون لانگبرگ: ویلی و آلن، ۲۰۲۲

نقاشی‌های دورون لانگبرگ، نقاش اسرائیلی ­الاصل، آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. در نگاه اول، نقاشی‌­‌های او ممکن است انتزاعی به نظر بیایند. با این حال، در نگاهی عمیق­‌تر، می‌­توان دید که فرمی قابل مشاهده به تصویر کشیده می­‌شود. هنرمند با رنگ روغن بازی می‌کند تا بفهمد رنگ چگونه معنای برخی از تصاویر را شکل می‌‌دهد.

 

استفاده لانگبرگ از رنگ‌های پررنگ، تخیلی، عجیب و غریب و دقیق است. لانگبرگ می­‌خواهد جسورانه دربارهٔ عشق به همجنس در نقاشی‌هایش صحبت کند. ویلی و آلن، قطعه‌ای که در اوایل سال جاری در آرت بازل سوئیس به نمایش گذاشته شد، دو عاشق برهنه را در آرامشی پس از نزدیکی و در میان شعله‌های قرمز و نارنجی پر جنب و جوش به تصویر می‌کشد.

 

 

 

۲- تی ام دیوی: خورشید و شن و زخم و عشق، ۲۰۲۱

رویکرد هنری TM Davy شامل استفاده از رنگ‌هایی با بافت گرم برای انتقال احساسات عمیق است. در طول تابستان، دیوی در هوای آزاد کار می‌کند و صحنه‌هایی از آب و صحنه‌های آفتاب‌سوخته از زندگی‌اش در Fire Island را، که مکانی مقدس برای همجنس­گرایان در نیویورک است، می‌سازد. با انجام این کار، او این سنت مربوط به قرن نوزدهم را آشکارا بازنویسی می­‌کند که در زمینهٔ­­ حقایق مربوط به همجنسگرایان است.

 

او اغلب مردان برهنه و افراد همجنس­گرا را نقاشی می‌­کند که خود را در اقیانوس‌­ها غوطه ­ور می­‌کنند و آن­ها را با رمز و راز و احساسات آغشته می­‌کند. نقاشی‌های او که اغلب عاشقان همجنس­گرا در سواحل را نشان می‌دهد، احساسات شدیدی را بیان می‌کنند و در عین حال طبیعت‌گرایانه باقی می‌مانند.

 

 

۳- شاهزاده جاکون اوسیناچی، Wallflower، ۲۰۲۲

شاهزاده جاکون اوسیناچی که در آبا (Aba)، نیجریه بزرگ شد از محافظه­‌کاری جامعهٔ نیجریه، انتظارات آن از مردانگی و تصورات آن از کسانی که قوانین نانوشته را زیر پا می­‌گذارند، بسیار آگاه بود. این معیارها و ادراکات اجتماعی،  پس‌زمینهٔ آثار خاطره‌انگیز او هستند که مردان زنانه، بیناجنسیتی، هویت‌های جنسیتی و تمایلات جنسی را به تصویر می‌کشند.

اوسیناچی در درجهٔ اول یک هنرمند دیجیتال است که با فروش NFT هایی مانند قلعهٔ شنی موفق شده است مردی سیاهپوست را به تصویر بکشد که یک قلعه شنی را روی زانوهایش می­‌سازد؛ در حالی که مرد دیگری که از ناحیهٔ کمر بریده شده، پشت سر ایستاده است. اوسیناچی در اثر هنری اخیر خود Wallflower که در Pride Month منتشر شده است، فردی با هویت جنسی سیال را به تصویر می‌­کشد که لباس صورتی روشن با گل پوشیده است. سوژه شاد به نظر می‌رسد و سرخوشی­‌ای را نشان می‌­دهد که می‌­تواند ناشی از استفاده از لباس، برای پذیرش هویت واقعی خود باشد.

 

 

 

۴- دنیل اورتیز: خیلی خوب است، ۲۰۲۱

آثار دنیل اورتیز، نقاش متولد بروکلین، در عین حال که احساسات را به عنوان نوعی خودشکوفایی در نظر می‌گیرند، منظور خود را واضح نشان نمی‌دهند؛ بلکه از به تصویر کشیدن رمز و راز لذت می‌برند. اورتیز موضوعاتش را که شامل: بدن‌­های برهنه، تنش­‌های جنسی، اغواگری مردانه و عاشقانه­‌های پرشور است، با ظرافتی متفکرانه نقاشی می­‌کند.

“خیلی دردناک است”، اثر متأخر این نقاش، با تکنیک رنگ روغن روی چوب، معمایی و آشکارا جنسی است. ما می‌فهمیم که چرا مردِ نشئه شده، چشمانش بسته است و دهانش به گونه‌ای است که گویی ناله می‌کند؛ اما نمی‌توانیم معشوقش را پیدا کنیم. این نقاشی از لذت تلخ و شیرینی صحبت می­‌کند و تفاوت‌­‌های ظریف زیبایی جنسی را به تصویر می­‌کشد.

 

 

 

۵- هانا رومر: ۲۰۲۰, Chrysalis

هانا رومر (Hannah Roemer) نقاش آلمانی، آسیب­‌پذیری جنسی را درک می‌­کند. او سعی می‌کند جهانی بسازد که در آن از بیان تمایلات جنسی ملهم از شگفتی خود نترسند. او در نقاشی‌هایش، تصاویر مرتبط با پورنوگرافی را ارائه می‌کند؛ زنان در برابر زنان، خودارضایی زنان، برهنگی، و آن را از نگاه خیره شده بر مردان و سفیدپوست‌ها  نجات می‌دهد.

 

رومر با تکیه بر سبک‌های مرتبط با سوررئالیسم، در نقاشی‌های اخیر خود تصاویری فریبنده خلق می‌کند، مانند “اگر تو نیستی”، که نشان می‌دهد مردی ترنس، سر زنی بدون بدن را نوازش می‌کند و موهای بلندش را روی زانوهایش کشیده است.

 

 

۶- نعیما گرین، تورم؛ ۲۰۲۱

هنرمند مقیم نیویورک، نعیما گرین (Naima Green)، از موزه‌هایی مانند کهلانی و سولانژ نولز برای روی جلد مجلات عکس نمی‌گیرد و در عوض، نامزد و دوستانش را به تصویر می‌کشد و لحظات عجیب و غریب دوست‌داشتنی از تعطیلات گرفته تا روابط و موارد دیگر را به تصویر می‌کشد.

در این اثر، The Swell، گرین از یک کشتی تفریحی، با زنان هم­جنسگرا با لباس شنا در جشن تولد یکی از دوستان عکس می‌گیرد. این ثبت یک لحظهٔ عالی برای بیان شادی و شوخی است.

 

 

 

 

۷- ناتانیل ایوان لیناردیس: Love that contrast in this one، ۲۰۲۲

ناتانیل ایوان لیناردیس (Nathanail Evan Linardis)، تراجنسیتی و اوتیست است. او در طی روند رشد خود، از نقاشی به عنوان ابزار اصلی برای بیان افکار و احساسات خود استفاده کرد. اکنون، با سال‌­ها تجربه در ترجمهٔ شعرِ ذهن بر روی بوم، لیناردیس جزئیات عشق و صمیمیت همجنس­گرایان را در آثارش به تصویر می­‌کشد.

لیناردیس به­ جای به تصویر کشیدن صمیمیت هم­جنس­گرایان، تراجنسیتی­‌ها و حتی دگرجنس­گرایان، فیگورهای انتزاعی را نقاشی می‌کند؛ خطوط مواج آبی تیره با فرورفتگی‌های سفید شفاف که شبیه به ستاره‌هایی در یک کهکشان هستند.

 

 

 

۸- بوریس تورس: یک مرد زخمی، ۲۰۲۲

بوریس تورس (Boris Torres) می‌­خواهد پرتر­ه‌های همجنس­گرایانه بیشتری را در موزه­‌ها و گالری‌­های هنری به نمایش بگذارد. تورس، که اصالتی اکوادوری دارد و در ایالات متحده ساکن است، از منظری متقاطع، با تمرکز بر فرهنگ هم­جنس­گرایی در آمریکای لاتین و ایالات متحده و برجسته کردن خانواده، عشق و هویتی هم­جنس­گرایانه، نقاشی می‌کند.

تورس در نقاشی اخیر خود به نام یک مرد زخمی، دو عاشق را تصویر می‌­کند که در آغوش گرم یکدیگر، در اتاقی مملو از تاریکی دراز کشیده‌­اند. در این صمیمیت مبهم، بدن آن­ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کند.

 

نویسنده و مترجم: ریحانه صمیمی