موزه لوور خانه نیم میلیون اثر هنری است و خود نیز یک اثر هنری به شمار می آید که در طول قرن‌ها تغییر یافته، بازسازی شده و عناصری از آغاز قرن دوازدهم – در زیر زمین اطراف لابی – را در خود حفظ کرده، و سبک های کلاسیک رنسانس و فرانسوی همچنان در آن غالب است. گفته می شود که موزه لوور از معماری ساختمان کنگره ایالات متحده در واشنگتن دی سی و موزه متروپولیتن در نیویورک الهام گرفته است.
موزه لوور که در ابتدا در سال ۱۱۹۰ به عنوان یک قلعه ساخته شد، توسط فرانسیس اول به اقامتگاه اصلی پادشاهان فرانسه در سال ۱۵۴۶ تبدیل شد و تا زمانی که لوئی چهاردهم در سال ۱۶۸۲ به کاخ ورسای نقل مکان کرد، به همان شکل باقی ماند. تقریباً هر پادشاهی در طول قرن ها به گسترش آن کمک کرده است، از جمله لوئی چهاردهم و پانزدهم، دو مجموعه دار مشتاق هنر که الحاقات عمده ای در آن ایجاد کردند. در سال ۱۷۹۳ مجلس ملی تصمیم گرفت که از کل ساختمان به عنوان مکان موزه برای نگهداری و نمایش شاهکارهای فرانسه استفاده شود. اخیراً، به عنوان بخشی از بازسازی دهه ۱۹۸۰، هرم شیشه ای و فلزی نمادین معمار معروف I. M. Pei در حیاط بزرگ موزه ساخته شد تا از آن به عنوان ورودی اصلی استفاده شود.
در هر زمان، حدود ۳۸۰۰۰ اثر از دارایی های موزه در معرض دید مخاطبان قرار دارند. این مجموعه چشمگیر به هشت بخش تقسیم شده است؛ آثار باستانی مصر، خاور نزدیک، یونان، اتروسک، رومی، هنر اسلام، مجسمه سازی، هنرهای تزئینی، نقاشی و چاپ و طراحی. میلیون‌ها بازدیدکننده سالانه می‌آیند تا نگاه اجمالی به آنها بیندازند. اما آثار زیبای زیادی نیز وجود دارد که ممکن است تصمیم گیری برای دیدن همه آنها غیرممکن به نظر برسد. به همین خاطر در اینجا ۲۴ اثر هنری که باید از آنها بازدید شود، را معرفی می کنیم.
در مقاله اول ۲ اثر دیدنی دپارتمان شرق باستان موزه لوور، یعنی قانون حمورابی و گاوهای بالدار خورس آباد را بررسی می کنیم و در ادامه با آثار دیگری از مصر، یونان، اروپا و… در مدیوم های متنوع نقاشی، مجسمه سازی و هنرهای دکوراتیو آشنا خواهیم شد.
قانون حمورابی در موزه لوور
دپارتمان آثار باستانی خاور نزدیک، دارای لوح حمورابی است که گفته می شود در حدود ۱۷۵۵-۱۷۵۰ قبل از میلاد، توسط ششمین فرمانروای سلسله اول بابل نوشته شده است. این اثر طولانی‌ترین، سازمان‌یافته‌ترین و حفظ‌شده‌ترین متن قانونی خاور نزدیک از دوره باستان است که بر روی یک لوح سنگی یا ستون ۷.۴ فوتی بازالتی حکاکی شده و در سال ۱۹۰۱ در منطقه شوش در ایران کنونی کشف شده است.
قانون حمورابی
بالای لوح سنگی، تصویری از پادشاه حمورابی به همراه شاماش-خدای خورشید بابلی و خدای عدالت- وجود دارد. در زیر این نقش برجسته تقریباً ۴۱۳۰ خط متنی به خط میخی وجود دارد که بیشتر آنها طیف وسیعی از قوانین کیفری، خانوادگی، مالکیتی و تجاری از جمله قانون lex talionis معروف: چشم در برابر چشم- مقابله به مثل- را بیان می کند.
نمونه هایی از این سنگ در موسسات متعددی از جمله مقر سازمان ملل در شهر نیویورک و موزه پرگامون در برلین نیز وجود دارد.
گاوهای بالدار خورس آباد در موزه لوور
پادشاه سارگون دوم در قرن هشتم قبل از میلاد، بر امپراتوری آشور سلطنت کرد . در حدود ۷۱۳ قبل از میلاد، او دور-شاروکین «قلعه سارگون» را در شمال عراق کنونی، پایتخت جدیدی که قرار بود به بزرگترین شهر جهان باستان تبدیل شود، تأسیس کرد. کاخ او که به عنوان نمادی از قدرت مطلق در نظر گرفته شده بود، با خدایان خیرخواهی به نام آلادلامو (روح محافظ) یا لاماسو (گاو نر بالدار) تزئین شده بود. این موجودات ۲۸ تنی که از روبرو یا بغل به تصویر کشیده شده اند، هر کدام از یک بلوک سنگ مرمر تراشیده شدند. آنها بدن و گوش های گاو نر، بال های عقاب و صورت انسان دارند.
گاوهای بالدار خورس آباد
نقش حفاظتی آنها زمانی که شاه سارگون دوم در سال ۷۰۵ قبل از میلاد در یک نبرد جان باخت، زیر سوال رفت. جسد او هرگز پیدا نشد و همین امر باعث شد برخی تصور کنند که او نفرین شده است. به همین دلیل پسر و جانشین او، پادشاه سناخریب، تصمیم گرفتند پایتخت را به نینوا منتقل کند. شهر ناتمام خورس آباد در سال ۱۸۴۳ توسط پل امیل بوتا، معاون کنسول فرانسه در موصل، دوباره کشف شد. حفاری که تحت حمایت او انجام شد منجر به کشف مجدد تمدن گمشده ای گشت که فقط از کتاب مقدس و سایر متون باستانی شناخته شده بود. برخی از یافته‌های بوتا، از جمله این جفت گاو نر، راهی موزه لوور شدند، جایی که اولین موزه آشوری جهان در ۱ می ۱۸۴۷ افتتاح شد.
نویسنده و گردآورنده: عاطفه وکیلی
