مروری بر نمایشگاه آرت بازل میامی – بخش دوم

با برگزاری نمایشگاه آرت بازل در میامی از (1 تا 3 دسامبر 2022)، مجله Ocula مجموعه ای کلیدی از نمایشگاه‌های مهم برگزار شده در سراسر گالری‌ها و مؤسسات اصلی شهر را به انتخاب خود معرفی کرده است.  

  آخرین چیدمان آدریان ویلار روخاس و ماریانا تلریا، به سفارش موزه هنر باس، با مسیر طی شده انسانی برای اشغال فضا سروکار دارد و اینکه آیا ورود به این مکان‌های جدید نشان‌دهنده گسست از تاریخ‌ زمین و سنت‌ها است. ویلار روخاس به خاطر آثار مکان محوری که ایده انسان‌ مرکزی و تزلزل زیستن را انعکاس می دهد، شناخته شده است. پیکره عظیم Mi familia muerta خانواده مرده من (2009)، نهنگی است که از سیمان شکاف خورده، فلز و خاک رس پخته نشده ساخته شده و بین درختان برهنه در جنگل یانتانا آرژانتین جاودانه شده است، این اثر فسیل شدن نهایی همه چیز را به یاد می آورد.  

  کاتلین جیکوبز قبل از اینکه تصمیم بگیرد محیط طبیعی را در کار خود بیاورد، سال‌های زیادی را صرف نقاشی در بیرون از خانه کرده بود. در یکی از نقاشی‌های بدون عنوان او در سال 1995، شبکه در هم تنیده‌ای از سیم و ریسمان، بر روی یک تخته فشرده خاکستری محکم پیچیده شده است و زوال صنعتی را پیش‌ گویی می‌کند. جیکوبز در سال 1989 سبک برجسته خود را توسعه داد؛ زمانی که در طول ده سال،تنه 18 درخت صنوبر را با کتان و بوم پیچیده و روی آنها لایه‌های روغنی مالید و بافت پوست آنها را بر روی پارچه چاپ کرد و گذر زمان را به وسیله آن به تصویر کشید. این نمایشگاه بسیاری از این نقاشی‌های بافت‌دار را به نمایش می‌گذارد و نقش های طبیعت را به فضای گالری می آورد که منعکس‌کننده زوال تدریجی آن نیز می باشد. تنه درختان پوشیده از سفال و چینی، طرح ها و چاپ ها به همان اندازه گواهی بر تغییرات ایجاد شده توسط بشر در محیط های طبیعی است.  

  شهرت مجسمه‌های عمومی آتچوگاری، که در مقیاس بزرگ از سنگ مرمر با ظرافت حکاکی شده ساخته شده، تداعی کننده لوح های تمدن‌های اولیه است و احضار آیینی این هنرمند از افسون‌های مقدس و روحانیتی است که در طول سه دهه کار توسط او مورد مطالعه قرار گرفته است. در دستان آچوگاری، سنگ به ماده ای انعطاف پذیر تبدیل می شود. سازه‌های توتمی موج‌دار که رگه‌ها و نوارها را تزئین می‌کنند با رنگ‌های آبی و برنجی روشن پوشیده شده‌ و با موادی از صورتی پرتغالی، سفید کارارا و مرمرهای کریستالی تا برنز و چوب گیلاس حکاکی شده‌اند. یکی از سازه‌های عمودی بدون عنوان او در سال 2010 که از سنگ مرمر صورتی طراحی شده، شکل هاله مانند یک الهه یونانی را به یاد می‌آورد که به آرامی از بالا فرمی منشعب پیدا کرده و سطح نرم پاستلی آن در لایه های آکاردئونی مانند پیچیده شده است.  

  در طول زمان، گل ها به عنوان یک موتیف برجسته برای نشان دادن معانی عاشقانه و نشانه طبیعت در هنر و سنت طبیعت بی جان استفاده شده اند. در زیبایی، رویش، عزاداری، آیین و یادبود نماد آن نشانه تخیلی تاریخ مند بوده است. در گالری دیوید کاستیلو، نمایشگاهی به سرپرستی خاویرا سیمونز، آثار 27 هنرمند را گرد هم آورده که تاریخ و اسطوره های آن را بررسی می کنند. آثار در معرض دید طیف وسیعی از آثار مرسوم رنگ روغن روی بوم، چاپ و مجسمه‌های شیشه‌ای را شامل می‌شود.  

مطالعه بخش اول

  در میان آن‌ها، فواره شیشه‌ای پر از جزئیات آمبر کوان با نام Fountain with Butterflies in Periwinkle and Milk (2022) ، شامل ترکیب بندی درهم تنیده‌ای از ریشه‌ها، گل‌ها و برگ‌ها است که توسط جریان آبی تیره‌ای که از پس‌زمینه سفید چینی شکل، فرم های‌ گلی بیرون می‌آید، آبیاری می شود.