در کارگاه آزاد نقاشی که به مناسبت روز جهانی هنر در گالری ایده برپا شد، هنرمندان معاصری همچون ابراهیم اکبری گرز، فائزه افجه نیا، اعظم اکبر حلوایی، مهدی جلالی، کیوان عسگری، زهرا عیشی، اهورا محمدی، جهانبخش مطبوع و پیام یاسینی به خلق آثاری با موضوع “زن و جامعه” پرداختند و هرکدام از بعد متفاوتی، مسائل و چالش‌های پیرامون زنان را در اثر خود نشان دادند. همچنین به بهانه روز جهانی هنر، نظر آنان را در مورد تعریف هنر و مدیوم نقاشی جویا شدیم.
کارگاه نقاشی، گالری ایده
پدر اثر استاد ابراهیم اکبری گرز، زنی ترسیم شده که دستان او از پشت بسته است و در فضایی تاریک، شبحی هیولاوار روبروی او وجود دارد؛ فضای کار نشان دهنده مشکلات و فشارهایی است که همواره به روح و جسم زنان در جامعه وارد می‌شود. همچنین در پاسخ به پرسش ما درمورد مفهوم هنر؛ ایشان آن را نوعی برون ریزی، جاری بودن در لحظه حال و مجالی برای خودشناسی می دانند.
مهدی جلالی نیز در اثر خود مفهوم قربانی شدن زنان را با المان‌هایی مانند سر زنانه بدون پیکر، فریاد محو و رنگ‌های سرد نشان داده و محدودیت و تنگناها را در مورد زنان بیشتر مربوط به فرهنگ جامعه می‌داند تا امری جبری. تنگناهایی که آرزو و رویاها را دفن می‌کند و انرژی آنان را می‌گیرد. به عقیده جلالی هنر وسیله‌ای برای ارتباط است.
اعظم اکبر حلوایی نیز به عنوان هنرمندی که دغدغه موضوع زنان را دارد با رنگ‌های تند، خطوط ضخیم و فضای اکسپرسیو اثر خود را خلق کرد. در کار او فیگور زنانه‌ای را شاهد هستیم که با قرار گرفتن در مرکز تابلو در هجوم رنگ‌ها و خطوط -نشان دهنده تب و تاب درونی و بیرونی- واقع شده است. او هنر را امری لذت بخش می‌داند.
فائزه افجه نیا نیز آثار جدید خود را پیرامون مفهوم خشونت علیه زنان خلق می‌کند و در این کارگاه نیز اثری با موضوع تعرض به زن ترسیم کرد که در آن، فضای سیاه و سفید و پس زمینه محو یک پیکر، در تقابل با دستان زنانه‌ای قرار گرفت که در پایین تابلو خودنمایی می کرد. افجه نیا هنر را بیان احساس درونی هنرمند می‌داند.
اهورا محمدی نیز با استفاده از دو پیکره اسطوره‌ای و کلاسیک؛ داوود -که نمادی از عنصر مردانه است- و ونوس بوتیچلی-به عنوان عنصر زنانه- دست به آفرینش اثر خود بر روی متریال متفاوت “مقوای کارتن ” زد تا از این طریق محدودیت، اسارت و تضادهای انسان معاصر را نشان دهد. او هنر را بیان دغدغه و خیال‌های نقاش می‌داند تا بدین وسیله دنیا را به مکانی قابل تحمل‌تر و پر امیدتر تبدیل کند.
کارگاه نقاشی، گالری ایده
اثر جهانبخش مطبوع دربردارنده پیکره‌های سیاه و سفید زنانه‌ای بود که توسط محیط بیرون احاطه شده بودند؛ به نوعی نشان دهنده حس زندگی بود که از آن‌ها رخت بربسته و رنگ‌ها حالا تنها در بیرون از آن‌ها وجود داشت. در نظر او هنر وسیله ارتباط با جهان پیرامون است.
پیام یاسینی نیز المان آشنای خود، “ماهی” را، به عنوان نمادی از “زندگی”، بر روی دهان یک چهره زنانه کشیده و با استفاده از یک ضربدر قرمز، گویی دهان و زندگی را همزمان با هم مسدود کرده بود. به زعم او نابرابری بین زنان و مردان همواره امری تاریخی و جهان‌شمول بوده و برای بازپس گرفتن حقوق زنان به عوامل بسیاری مانند بسترهای اجتماعی فرهنگی و… نیاز است. او هنر را امری انرژی بخش می‌داند که باعث رهایی از افکار می‌شود. همچنین بستری که برای بیان مسائل فرهنگی اجتماعی پیرامون خود می تواند از آن استفاده کند.
اثر کیوان عسگری نیز ارتباط عنصر زنانه را با زندگی، در فضای صمیمی المان‌هایی مانند اسب، فیگور زن و گلدان قرمز رنگ نشان داد؛ اثری که به فضای خط نقاشی نیز پهلو می‌زند.
در اثر زهرا عیشی نیز عنصر گیاه در بیانی شخصی و ملموس با مفهوم زنانگی پیوند خورده بود.
برای آشنایی بیشتر با هنر نقاشی می‌توانید به سایت مدرسه ایده مراجعه و در دوره های جامع نقاشی شرکت نمایید.
