دوسالانه هنر بانکوک ۲۰۲۲ (BAB)، نقاط پراکنده معاصر را با بیش از ۲۰۰ اثر هنری از ۷۳ هنرمند که وضعیت پرمخاطره ما به عنوان انسان و تهدیدهای فزاینده برای سیاره زمین را منعکس می کنند، به هم متصل کرده است.

این رویداد که از ۲۲ اکتبر امسال تا ۲۳ فوریه ۲۰۲۳ در ۱۲ مکان شهر بانکوک برپاست، CHAOS : CALM( آشفتگی: سکون) نام دارد و آخرین قسمت از سه گانه ای است که توسط دو نسخه قبلی دوسالانه آغاز شده بود؛ یعنی: Beyond Bliss  در سال ۲۰۱۸ و Escape Routesدرسال ۲۰۲۰ .

با مدیریت هنری آپینان پوشیاناندا و تیمی متشکل از لوردانا پازینی پاراچیانی، چوموان ویراواویت، نایجل هرست و جیرات راتاوانگجیراکول، دوسالانه امسال را می توان تلاشی برای پیوند هنر باستان با معاصر و همچنین شرق با غرب در جستجوی نظم جدید (هنری)دانست. .

در Wat Pho، یکی از سه معبد بودایی در میان محل های برگزاری‌ بینال، مجسمه‌های خاص آنتونی گورملی با نام Contain و Connect  که هر دو امسال ساخته شده اند، مظهر این هدف هستند. مجسمه‌های آهنی زنگ‌زده‌ای در ابعاد انسان که تجسم علاقه عمیق این هنرمند بریتانیایی به بودیسم و ​​جینیسم است، در دو حیاط مجزای معبد، بدون پایه‌ به نمایش گذاشته شده‌اند. ایستاده بر روی محور اصلی ورودی های حیاط، اثر Connect  مشخصاً با نظم بصری خود که متشکل از طرح‌هایی با سبک خاص و فرکتال-هندسی- مانند است و kranok تایلندی (نوعی الگوی تزیینی) را تداعی می کند وارد گفتگویی غیرمادی با فضای خالی می‌شود. گورملی حال و هوای غربی را به حریم معبد می‌افزاید که همیشه به دلیل هویت چینی- تایلندی اش شناخته شده است.

در Wat Prayoon، یی لن-هنرمند مالزیایی- به آمیختگی دیگری با فرهنگ بومی آسیای جنوب شرقی دست یافته است. این هنرمند که در ایالت صباح بورنئو مالزی مستقر است، دو اثر را با همکاری جوامع صباح تولید کرده است: یک چیدمان چندرسانه ای شامل قالی های دستباف با نام، hello from the outside (۲۰۱۹)، و یک نمایش ویدیویی با نام، Pangkis (2021).

در تالار موعظه معبد، دو قالی آویزان شده در قسمت جلویی، به ترتیب متون انگلیسی و تایلندی را نشان می دهند. قالی انگلیسی دارای اشعاری از گروه Guns N’ Roses با نام “Sweet Child O’ Mine” (1987) است. از بازدیدکنندگان دعوت می شود تا روی قالی سومی در وسط بنشینند تا بتوانند به صورت متمرکز به هر دو زبان بخوانند.  تاکید یی لن بر درآمیختگی زبانی و نژادی، تفکر او در مورد امپریالیسم و تاب آوری جامعه اش و همچنین تبار این هنرمند از اجداد چینی، صباح و نیوزلندی اش را بازتاب می دهد.
در مرکز مجمع ملی ملکه سیریکیت (QSNCC)،_ مکانی جدید برای دوسالانه که واقع در یک مجموعه کاملاً بازسازی شده است_ جیتیش کالات-هنرمند هندی-، اثر دو دقیقه تا نیمه شب (۲۰۱۸) را نمایش می دهد، که یک اینستالیشن بر پایه مجسمه و ساخته شده از ترکیبی بر پایه مواد معدنی، رنگدانه ها، و فولاد ضد زنگ است.

این ترکیب از مجموعه شش مجسمه کالات که شامل نسخه‌های تاریخی تبرهای دستی دوران پارینه سنگی و ابزار سنگی ماقبل تاریخ است، کیهان شناسانه هستند. همچنین دسته هایی از خزندگان، پستانداران، ماهی ها و چشمان پرندگان نیز روی سطح هر کدام حک شده است.

آثار کلات با پیش‌بینی یک فاجعه قریب‌الوقوع، بر روی ته ستون که به شکل ساعت قیامت است – نمادی از تهدیدهای انباشته برای سیاره ما – قرار گرفته‌اند. نورپردازی بالای سر نیز آشفتگی احساسی را تشدید و عنوان دوسالانه را دوباره تکرار می کند:  آشفتگی: سکون.

در این مرکز مجسمه شو ژن با نام، Eternity …(2016)، که ساخته شده از ترکیب معدنی، فولاد ضد زنگ و رنگدانه است نیز، این اختلال زمانی و تمدنی را امتداد می دهد. یک ماکت از مجسمه معروف رومی یونانی با کپی از مجسمه بودیساتوا چینی متعلق به قرن ششم، ترکیب شده است. این پیکره بودایی بدون سر که به صورت وارونه و کج قرار گرفته، شبیه موشکی سقوط کرده است که ماهیت مجسمه غربی را دگرگون می کند. مجسمه‌های خدایان یونانی آغاز تمدن غربی را نشان می دادند، در حالی که مجسمه‌های بودا عالی‌ترین شکل معنویت را در برخی از فرهنگ‌های شرقی نشان می‌دهند. ترکیب این دو، توسط این هنرمند کشمکش‌های فرهنگی و جنگ قدرت در تاریخ بشر را برجسته می‌ سازد.

در تضاد با مجسمه‌های عظیم کلات و ژن، چیدمان چیهارو شیوتا با نام ، The Eye of the Storm (2022) نسخه‌ای فضایی از (آشفتگی: سکون) را به نمایش می‌گذارد. شبکه متراکم نخ های قرمز آویزان از سقف که هزاران ورقه سفید روی آنها منگنه شده است. این چیدمان از طریق سادگی، سکون و عظمتش جلب توجه می کند.
تکه های کاغذ شناور که در داخل این ساختار توفانی مانند غرق شده اند، وقتی از جلو دیده می شوند، دایره های سفیدی را در پس زمینه قرمز تشکیل می دهند. چیدمان شیوتا با برانگیختن هر چیزی، از طوفان های طبیعی گرفته تا آشفتگی های ذهنی، باعث ایجاد واکنش عاطفی می شود. در کمال تعجب، ممکن است الگوی معکوسی از پرچم ژاپن را نیز به یاد بیاورد که دایره ای قرمز روی پس زمینه سفید است.

در مرکز هنر و فرهنگ بانکوک، بوم‌های بزرگ ساخته شده توسط اعضای مجموعه مرکز هنری APY نشان‌دهنده پیشرفتی برای دوسالانه است.APY  منطقه ای دورافتاده در استرالیای جنوبی است که حدود ۲۵۰۰ نفر از مردم آنگو در آن زندگی می کنند. همچنین تعداد ۵۰۰ هنرمند نیز در این منطقه هستند که در مراکز این مجموعه مستقر می باشند.
در میان آنها، بوم سه در سه متری سیلویا کن با نام، هفت خواهر (۲۰۲۲)، که صورت فلکی های آسمانی و نقاطی از رنگ های گرم را به تصویر می کشد از اکریلیک بر روی کتان بلژیکی ساخته شده است و در عین اینکه نقاشی سنتی غار آنگو را با قالب و رسانه ای جدید منطبق می کند، زمینه های چشمگیر و انتزاعی اش نیز بعد آیینی را آن را حفظ می کنند.

دشوار است که دوسالانه را تنها به یک جنبه تقلیل دهیم. با عنوان آشفتگی: سکون ، این رویداد آگاهانه محرکه های مرکز گریز را برمی انگیزاند. با این حال، این فرآیند مارپیچی ممکن است به عنوان یک الگوی ساختاری، در فرآیندهای خلاقانه هنرمندان، رویکرد کیوریتوری به مکان‌های قدیمی و گفتگوی بین تمدنی برانگیخته شده توسط دوسالانه نیز ظاهر شود.
همچنین از آنجایی که این مرکز میزبان اجلاس APEC در نوامبر خواهد بود، -مجمع اقتصادی منطقه ای که ۲۱ عضو اقتصادی را در سراسر منطقه آسیا پاسیفیک گرد هم می آورد-، به نظر می رسد این دوسالانه امیدوار است که توجه رهبران سیاسی و انگیزه ژئوپلیتیکی را نیز به خود جلب کند.