نمایشگاه Nft با نام Machine Hallucinations: Nature Dreams در گالری König برلین

وقتی سه شنبه شب به گالری König رفتم تا نمایش جدید رفیک آنادول را در آنجا ببینم حس عجیبی در میان قشری از مردم داشتم که معمولاً در اینگونه نمایشگاه های هنری حضور نمی یابند؛ مانند یک دسته از افراد در صف که سعی داشتند برای سومین بار وارد نمایشگاه شوند، برخی از گردشگران آلبانیایی که منتظر بودند و در مورد این نمایش به صورت آنلاین شنیده بودند و حتی یک دختر نیز در مقابل آنها که بین یک تا سه ساعت منتظر بود تا وارد شود.

 اثر به نمایش درآمده گالری  König’s یک NFT توسط آنادول به نام Winds of Berlin بود: یک طرح غول‌پیکر داده محور که چیزهایی شبیه پیچ و تاب رشته های رنگی پر جنب و جوش در آن به چشم می خورد و توسط داده های واقعی از چشم انداز و محیط زیست شهر جمع آوری شده بود.  در داخل نیز یک اثر عظیم NFT وجود داشت که تمام دیوار گالری اصلی طبقه بالا را اشغال کرده بود؛ نور اثر بر فضا می‌تابید، مردم در اطراف دراز کشیده بودند و در درخشش آن غرق بودند و تصویرسازی ۲۰ دقیقه‌ای از داده‌های الگوریتمی مجازی -در داخل چیزی که شبیه به یک جعبه سفید که در امتداد دیوار بیرون زده بود- پخش می شد و می پیچید. در طبقه پایین، مجموعه‌ای از نقاشی‌های دیجیتالی انتزاعی از میان رنگ‌های روشن عجیب حرکت می کردند و جابه‌جا می شدند و روی صفحه نمایشی که وضوح بالایی داشت حرکتی نبض گونه داشتند، نقاشی هایی که به‌طور غیرقابل شناسایی از تصاویر گیاهان چند ساله، جنگل‌ها و گل‌ها گردآوری شده بودند آنهم در حالیکه که انبوهی از مردم در اطراف آنها می چرخیدند. نیمه دیگر آن طبقه نیز، جایی که آثار هنری معمول در معرض دید قرار داشتند، بی سر و صدا توسط یک طناب مخملی جدا شده بودند.

فردی مانند کریستین مارکلی در سال ۲۰۱۰ در گالری White Cube لندن اولین پروژه فیلم بلندپروازانه ۲۴ ساعته خود با نام The Clock را به نمایش گذاشت و منجر به این شد که صف طولانی برای دیدن اثر او در خیابان ایجاد شود و یا نمایش دیوید زویرنر از Yayoi Kusama،

با نام ‘Every Day I Pray for Love’، زمانی که در نیویورک به نمایش درآمد، روزانه حدود ۲۰۰۰ بازدیدکننده داشت. بنابراین شاید تعجب آور نباشد که نمایشگاه  Machine Hallucinations: Nature Dreams، که به طور مشابه زمان و مکان را اینچنین  تحت تاثیر قرار داده است، این ازدحام را در یک خیابان مسکونی آرام ایجاد کند، به خصوص با توجه به اینکه با کلمات کلیدی مهیجی مانند crypto نیز در تبلیغات خود همراه باشد.

به نظر می‌رسد که گالری کونیگ از استقبال جمعیت حیرت زده شده است، اگرچه او همچنین بر حراج فعلی گالری خود و آنادول از طریق OpenSea نیز متمرکز است که این هفته به پایان می‌رسد. تا کنون، قیمت اثر آنادول نزدیک به ۵ ETH (حدود ۰۰۰/۱۹ دلار) است – که بسیار متفاوت از معامله ۰۰۰/۸۰۰ دلاری گالری است که برای اثر مشابه این هنرمند در آرت بازل میامی در این ماه برگزار شده است. مدیر گالری معتقد است که شاید باید کار را به‌عنوان DAO (سازمان‌های خودمختار غیرمتمرکز؛گروه‌های بدون رهبر از کاربران اینترنت که به تصمیم‌گیری دسته جمعی در بلاک چین معروف هستند.)می‌فروختند تا اعضای بیشتری از مردم بتوانند این اثر را جمع‌آوری کنند. اما می‌دانستند که این کار پرریسک خواهد بود. در حقیقت بازار هنر زمانی شروع به جدی گرفتن این گروه کرد که یک هویت با  نام ConstitutionDAO  تقریباً برنده پیشنهاد اولین مناقصه نسخه قانون اساسی ایالات متحده در پاییز امسال در ساتبیز شد. با اینحال و بر خلاف انتظارها، شرکت هلدینگ خرید کریپتو به طرز مفتضحانه ای توسط کنت گریفین، -یک میلیاردر صندوق تامینی که در مورد موضوع GameStopدر اوایل سال جاری موضوع خشم Redditو سرمایه گذاران خرده پا قرار گرفته بود- شکست خورد.

با این وجود اثر آنادول که در ایالات متحده نشان داده شده است ، به روش معمول یک معامله هنری، با جابجایی پول رایج، به یک کلکسیونر اهل میامی تعلق گرفت، نه بر روی پلت فرم فروش(همتا به همتا P2P )یNFT. پل زدن بین این دو جهان تاکنون برای دلالان آثار هنری پیچیده بوده است، به خصوص در اروپا که از قوانین مشتریان، به منظور به حداقل رساندن پولشویی اطلاع دارند. کونیگ، پلتفرم وب  MISA را دارد.که نسخه‌های NFT را از طریق proof-of-stake (یک مکانیسم توافقی در مورد بلاک چین) به فروش می‌رساند، اما نمی‌تواند یک اثر هنری غول‌پیکر مانند Machine Hallucinations,را دربر بگیرد، که از طریق  proof-of-work(روشی که مقدار زیادی توان محاسباتی را نیاز دارد) ساخته می‌شود. همچنین دو فروش NFT که آنادول از طریق گالری König در این ماه انجام داد، اولین فروش او نبود. او در پاییز امسال فروش مستقیم NFT خود را از طریق Sotheby’s هنگ کنگ داشت، جایی که با فروش یک NFT چشم گیر به قیمت ۱۸,۳۲۵,۰۰۰ HKD (2.4 میلیون دلار) رکوردی را به نام خود ثبت کرد. او همچنین اخیرا با MoMA در نیویورک در پروژه دیگری همکاری کرده است. این هنرمند متولد استانبول که در لس آنجلس مستقر است، نزدیک به یک دهه است که روی نقاشی های Data خود نیز کار می کند.

ظهور سریع DAO ها، NFT ها و صحنه هنر رمزنگاری به طور قابل پیش بینی برای افراد در  دنیای معمول هنر  گیج کننده بوده است. گالری König تنها فروشنده برلینی نیست که وارد این فضا می شود. گالری Nagel Draxler در حال افتتاح فضای دیگری است که سال آینده به نام Crypto Cabinet نامیده می شود و همه چیزهای مرتبط با رمزارز و بلاک چین را می فروشد و به معرض نمایش می گزارد. ظهور نه یک، بلکه دو گالری در برلین که مشتاق کریپتو هستند، تعجب آور نیست، با توجه به اینکه این شهر یک پایتخت فناوری جدید است که به زودی کارخانه تسلا خود را در حومه شهر خواهد داشت و در حال حاضر پر از فضاهای همکاری فناورانه و ظاهراً در موارد پیشرفته اینچنینی است. شاید اگر گالری کونیگ یک DAO ایجاد کرده بود، کلکسیونرها و هر کس دیگری که مقداری ارز دیجیتال داشت، می توانست نه تنها با بازدید از نمایشگاه، بلکه با داشتن بالقوه بخشی از آن، در این رویداد شرکت کند. در حالی که زبان زیبایی‌شناسی ممکن است همه را راضی نکند اما هر دوره هنری؛ هنرمندان مفهومی، مبادلات و آثار پرفروش  خود را دارد. کونیگ می‌گوید برخی آنادول را با مونه مقایسه کرده‌اند، که حتی او آن را کمی «ناشیانه» می‌داند، اما امپرسیونیست‌ها نیز در ابتدا از قوانین هنری قرن نوزدهم بیگانه بودند.

چیزی واقعاً در حال رخ دادن است، و این فقط بازاری نظری نیست. فقط به تعداد زیاد  افرادی که بیرون از گالری König منتظر ایستاده اند نگاهی بیندازید. این هنری است که به نظر می رسد به شیوه ای عمومی تر اهمیت دارد و ما باید آن را جشن بگیریم.