اوا رسپینی، کندیک هاپکینز و ادرین ادواردز برنامه ریزی کیوریتوریال این رویداد را بر عهده دارند

آرت فر آرماری شو Armory Show در نیویورک از سه نفر از کیوریتورهای برجسته معاصر، برای سازماندهی برنامه های مختلف خود در دوره آتی که قرار است در سپتامبر ۲۰۲۳ در مرکز Javits  برگزار شود، استفاده کرده است.

اوا رسپینی، معاون امور کیوریتوریال و سرپرست ارشد مؤسسه هنرهای معاصر بوستون، سرپرستی بخش Platform  را برای اینستالیشن ها در مقیاس بزرگ و آثار مکان محور خواهد داشت. کندیس هاپکینز، مدیر و سرپرست ارشد پروژه فورج در ایالت نیویورک، سرپرستی بخش Focus را برای نمایش های انفرادی و اشتراکی بر عهده گرفته و آدرین ادواردز نیز کیوریتور و مدیر امور کیوریتوری موزه ویتنی در نیویورک، سمت ریاست ششمین نشست سالانه مدیریت کیوریتوری نمایشگاه (CLS) را دارد.

« هر کدام از شیوه های فردی آنها در کیوریت، فوق العاده است »؛ نیکول بری، مدیر اجرایی آرماری شو، می گوید: «هر سال، ما به دنبال کیوریتورهایی هستیم که نگرش جذابی را برای نگاه به پدیده ها ارائه دهند، چشم اندازی که منحصر به فرد و متفاوت باشد. هر سه این زنان، رابطه کاری عالی با هم دارند.»

برنامه‌ریزی امسال مجدداً در هر سه پروژه، یک پیوند موضوعی خواهد داشت و تحت عنوان روایت‌های تاریخی؛ از نحوه کار هنرمندان برای به چالش کشیدن معیارها در بخش رسپینی تا اینکه چگونه هنرمندان نوظهور و معروف در بخش هاپکینز تاریخچه‌های پنهان را کشف می کنند، به هم مرتبط می شوند. تجمیع کردن همه اینها با هم نیز، در نشست ادواردز خواهد بود، که نیکول بری معتقد است: « هنوز در حال تکمیل است، اما در نهایت به این صورت خواهد بود که او با ایده هایی که از هر دو بخش می‌ آید ارتباط برقرار می کند. گفت و گوهایی که در CLS اتفاق می‌افتد، با آنچه در نمایشگاه مشاهده می‌شود، انطباق خواهد داشت مانند پرداختن به موضوعاتی که به شیوه های گسترده تر کیوریتوری مرتبط است.
رسپینی کیوریتور غرفه امسال ایالات متحده در بینال ونیز بود که به کار سیمون لی اختصاص داشت. رسپینی همچنین در حال کار بر روی پروژه Leigh  است که قرار است در ماه مارس در ICA بوستون افتتاح شود. دیگر آثار کیوریتوریال رسپینی شامل «هنر در عصر اینترنت، از ۱۹۸۹ تا امروز» در سال ۲۰۱۸ ، «وقتی خانه به شما اجازه نمی‌دهد بمانید: مهاجرت از طریق هنر معاصر» در سال ۲۰۱۹ و همچنین برگزاری نمایش های انفرادی برای دینا لاوسون، فایرلی بائز، جان آکومفره و هوما بابا است.

رسپینی می گوید:« بخش Platform با عنوان بازنویسی تاریخ‌ها، قصد دارد پرتو جدیدی را بر روی شیوه‌هایی که زمانی خارج از معیار تاریخی در نظر گرفته شده‌اند بتاباند، و یا مفهوم مرکزیت را به چالش بکشد. دیدن این که چگونه این پروژه‌ها با محیط خود تعامل دارند تا بدین طریق گفتگوها را در میان آثار بخش های مختلف و در خلال نمایشگاه ایجاد کنند، هیجان‌انگیز خواهد بود.»

هاپکینز قبل از پیوستن به پروژه فورج در سال ۲۰۲۱ با نام، Carcross/Tagish First Nation citizen ، کیوریتور مستقلی بود. او کیوریتور ارشد دو دوره اول دوسالانه هنر تورنتو بود و در تیم‌های کیوریتوری Documenta 14 در سال ۲۰۱۷ و غرفه کانادا در دوسالانه ونیز ۲۰۱۹ فعالیت کرده بود. از دیگر نمایشگاه‌های مهمی که او در آنها همکاری داشته است می‌توان به «صداها: نمایشگاهی در پنج بخش» در سال ۲۰۱۹، «هنر برای درک جدید: صداهای بومی، دهه ۱۹۵۰ تا کنون» در سال ۲۰۱۸، «ساکاهان: هنر بومی بین‌المللی» در سال ۲۰۱۳ و «برخورد نزدیک: ۵۰۰ سال آینده» در سال ۲۰۰۹ اشاره کرد. اوایل امسال نیز، جایزه لئو ۲۰۲۲ از سوی Independent Curators International به او اهدا شد.

هاپکینز می گوید «بخش ۲۰۲۳ Focus فرصتی هیجان انگیز برای کشف چگونگی استفاده هنرمندان از تاریخ به عنوان ماده ای برای ایجاد ایده های جدید و ارتباطات فرهنگی است. من مشتاقانه منتظر همکاری با آرماری شو در این بخش هستم، که هر دو گروه از هنرمندان نو ظهور و معروف را به دقت زیر نظر دارد.

ادواردز یکی از کیوریتورهای دوسالانه ویتنی امسال و همچنین رئیس هیئت داوران بین‌الملل دوسالانه ونیز ۲۰۲۲ بود. سایر آثار او شامل نمایش های انفرادی برای بربر من، دیو مک کنزی، جیسون موران و همچنین مجموعه ای از پرفورمنس های وو تسانگ، بوی چایلد و فرد موتن است. او همچنین بخشی از تیمی بود که به تحقق بخشیدن اثر هنری عمومی بزرگ دیوید هامونز با نام، Day’s End (2021) در مقابل مرکز ویتنی کمک کرد.

مطالعه بیشتر⇐ ۲۰ نقاش تاثیر گذار معاصر – قسمت اول

ادواردز می گوید «نشست مدیریت کیوریتوریال، کیوریتورهای برجسته بین‌المللی را گرد هم می‌آورد تا در گفتگوهای مهم پیرامون هنر معاصر مشارکت کنند. امسال امیدواریم راه‌هایی را بررسی کنیم که از طریق آن کیوریتورها بتوانند با هنرمندان تعامل و از آنها حمایت کنند، به خصوص آنهایی که به ما یادآوری می‌کنند قابل توجه ترین هنرها و داستان‌هایی که درباره هنر می‌گوییم به طور پویایی؛ چند صدایی، چندوجهی، انعطاف‌پذیر و ناکامل هستند، با چنین درکی، چه چیزی در موقعیت مربوط به ما، یعنی درک برخوردها و مسئولیت های مختص خودمان ممکن است؟»

این دومین باری است که آرماری شو در برنامه های ویژه خود، موضوع یکپارچه ای دارد. در سال ۲۰۲۲ نیز، از کارلا آسودو-یتس، توبیاس اوستراندر و ماری کارمن رامیرز برای اجرای برنامه‌های Focus، Platform  و CLS  پیرامون هنر لاتینکس و آمریکای لاتین استفاده کرد.

بری می گوید: «ما می‌خواستیم روی این مساله کار کنیم. قصد داشتیم بر اساس موفقیت سال گذشته خود حرکت کنیم. کمی آن را با چیزهای دیگر ترکیب کردیم، اما این بدان معنا نیست که آنچه را که در سال گذشته به آن نظر داشتیم، رها کرده ایم و این همان حرکت رو به جلو خواهد بود. سال ۲۰۲۴ ممکن است واقعاً متفاوت باشد، اما ما همچنان به روایت های تاریخی نگاه خواهیم داشت.