نمایشگاه آثار نقاشی حسین غیائی به کوشش هلیاسلمانی – ۲۰ بهمن ماه ۱۴۰۲

استیتمنت

فرم. این اصلی ترین مبنای نقاشی. آن چه که در نگاه اول به چشم می آید و شکوهش مخاطب را به لایه های بعدی می کشاند. یاری فرم در فضای تهی ذهن شکل نمی گیرد بلکه از اعتقادات، تفکر، احساس و عواطف، روح و روان، دل و جان، شور و عشق، امید و آزرو، سرگشتگی ها و حیرانی های آدمی الهام می گیرد. اینـجاست که محتــوا متـولـد می شود و در کنار فـرم

می درخشد.

دغدغه های سالیان دراز من لحظه های درنگ آدمی بوده است. آن جایی که انسان در خود فرو می رود. به گذشته های دور و نزدیک می اندیشد و در خیال به آینده پرواز می کند. آنجا که از خود می گریزد و یا خود را به درون خویش دعوت می کند. تصمیم ها در این درنـگ شـکل می گیــرند. نکنـد پـای خیـال آدمــی در ایــن لحظه های درنـگ بلغزد. این لحظه ها از پربارترین لحظه های عمر آدمی است که پایمردی ها در این مرزهای بیکران درنگ می شکفند.