تابلو سلف پرتره با کلاه حصیری ونگوک در موزه متروپلیتن

این مطلب در ادامه معرفی مقاله 20 اثر  مهم موزه متروپلیتن نیویورک است؛ که در اینجا به بررسی دیگر 4 اثر مهم و خاص موزه متروپلیتن می پردازیم. از تابلو سلف پرتره با کلاه حصیری ونگوک آغاز می کنیم، و الهام از مجسمه کوروس- مجسمه مرمری مرد برهنه یونانی- را بار دیگر در دو اثر پیکره تاریخی مایا و کوروس ایسامو نوگوچی می بینیم تا به تابلو بدون عنوان کری جیمز مارشال و ادای احترام او به سنت نقاشی برسیم.  

ونسان ون گوگ، سلف پرتره با کلاه حصیری، 1887 (روبروی اثر: پوست کن سیب زمینی، 1885) (گالری 825)

بخش آثار اروپایی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، دارای برخی از مشهورترین آثار موزه است؛ از جمله آثار آگوست رودن (گالری 800)، نقاشی های کلود مونه (گالری 819)، دیگر امپرسیونیست ها (گالری 822) و پرتره معروف پابلو پیکاسو – گرترود استاین -در سال 1906 (گالری 830) که در راه رسیدن به بخش مدرن/معاصر می توان آن را دید.  

این تابلو از ون گوگ نیز یک اثر برجسته است. سبک شخصی ون گوگ پس از اینکه او برای اولین بار شیوه امپرسیونیست ها را شروع کرد، کاملاً دگرگون شد و می توانید ببینید که این تغییر با چه سرعت عجیبی در اینجا اتفاق می افتد. او صحنه‌های کسل‌کننده و روزمره مانند اثر«پوست‌کن سیب‌زمینی» را به خاطر تصاویر رویاگونه پر از رنگی که با ضربات برانگیزاننده و پرشور قلم مو کشیده می‌شد، رها کرد – مانند این سلف پرتره در سمت چپ اثر پوست‌کن سیب‌زمینی. باورش سخت است که این دو اثر فقط دو سال (و در حدود یک میلی متر از هم در موزه) با هم فاصله دارند.  

مطالعه قسمت سوم

 

پیکره تاریخی مایا، قرن نهم (گالری 999)

این مجسمه، اثر برجسته دو نمایشگاه اخیر مت  بوده است: «نقطه تقاطع: قدرت و تقوا» و «زندگی خدایان: الوهیت در هنر مایا» و Chahk ، رب النوع طوفان را به تصویر می کشد که با ضربه تبر غول پیکر و دو تیغه اش به آسمان ها، رعد و برق ایجاد می کند (در اینجا، متأسفانه تیغه‌ها در طول زمان از بین رفته اند).  این اثر به اندازه هشت فوت، از کوروس-مجسمه مرمری مرد برهنه یونانی- که در ابتدای مقاله اول به آن اشاره کردیم، بلندتر است، البته نه سنگین‌تر – و به جای سنگ مرمر، از سنگ آهک سبک‌تر ساخته شده است. احتمالاً این مجسمه در زمان ایجادش، -بیش از هزار سال پیش- به دیوار یک ساختمان دربار سلطنتی الحاق شده بوده، و مطمئناً نگاه تهدید آمیز او برای ترساندن همه کسانی بود که وارد آن مکان می شدند.  

 

ایسامو نوگوچی، کوروس، 1945 (گالری 919)

در همان گالری که اثر  شکوهمند ریتم پاییزی (شماره 30) جکسون پولاک قرار دارد، مجسمه انتزاعی و سربه فلک کشیده ایسامو نوگوچی با نام کوروس را نیز خواهید دید. این قطعه مستقیماً از همان کوروس- مجسمه مرمری مرد برهنه یونانی- الهام گرفته شده است که ما در ابتدای مقاله اول آن را تحسین کردیم، البته نه فقط از نظر نام؛ نوگوچی زمانی که این اثر را پس از جنگ جهانی دوم خلق کرد، به یک شاهکار مهندسی مشابه دست یافت و توانست قطعات مرمر صورتی گرجستانی را حول دو نقطه اتصال ایجاد شده، متوازن کند.  

اما برخلاف کوروس های باستانی، که درست قبل از شکوفایی زندگی و فرهنگ آتن خلق شدند، اثر نوگوچی، مظهر غم عمیقی از جهان آینده است – جهانی که از نسل‌کشی، جنگ هسته‌ای و اشغال کشورهای خارجی در بهت به سر می برد. یکی از تکه‌های مرمر، به‌طرز گویایی، شبیه پای کوروس اصلی است، هرچند مشخص نیست که به چه سمتی گام بر می دارد.    

کری جیمز مارشال، بدون عنوان (استودیو)، 2014 (گالری 915)

اثر کری جیمز مارشال با نام، بدون عنوان (استودیو)، یک نمایش باشکوه بصری از ارجاعات و اشارات هنری است. جمجمه آناتومیک بریده ای که روی میز قرار گرفته است؛ به عنوان پاسخی در قرن بیست و یکم به سنت یادآوری مرگ هلندی است. کیک صورتی روی بشقاب؛ شبیه به سبک سزان در ایجاد پرسپکتیو های مورب به نظر می رسد و ژست آرام مرد برهنه در پشت سه پایه؛ او را در حالی که در حالت تعادلی کلاسیک ایستاده و وزنش روی یک پا است نشان می دهد.  

این اثر از سفر آموزشی مارشال به استودیوی چارلز وایت در لس آنجلس الهام گرفته شده است. مارشال بعداً در مورد آن تجربه نوشت: «در آنجا پیش از من راز استادان فاش شده بود. کارهای تمام شده را در کنار نقاشی های نیمه کاره می دیدم. همچنین آثاری که به سختی طراحی شده بودند. در آن لحظه متوجه شدم که هنرمندان جادوگر نیستند، کاری که انجام می دهند می تواند جادویی به نظر برسد، اما در واقعیت از طریق دانش، درک عمیق اصول حاکم بر سنت بازنمایی و تمایل به، به چالش کشیدن خود در کار کردن فشرده و ضروری برای ارائه درست تصاویری که تجسم می کنند، خلق شده اند.» مارشال احساسات بجا مانده از آن خاطره را در  این اثر تداعی می کند. او در یک بوم به طور همزمان، هم به تأثیرات تاریخی هنر خود و نیز به نقاشانی مانند چارلز وایت که زندگی سیاهان را با هدف، مهارت و زیبایی به تصویر می‌کشید، ادای احترام می‌کند.   مطالعه قسمت پنجم   نویسنده و گردآورنده: عاطفه وکیلی