گفت و گو با حمیدرضا شیروانی زاده پیرامون برگزاری نمایشگاه نقاشی «سطح خواب» در گالری ایده

پل کله متولد ۱۸۷۹، نقاشی‌های آلمانی سوئیسی تبار وی به سبک های بسیاری از جنبش‌های قرن بیستم نسبت داده شده، از اکسپرسیونیسم آلمانی گرفته تا دادائیسم(روسی). آثار پل کله با فرم‌های مخصوص و هیروگلیف‌های عرفانی و موجودات ماورای زمینی، در یک کتگوری مشخص جای نمی‌گیرند زیرا دارای فردیتی مدرنیستی است.

پیت موندریان کار هنری خود را به آرامی آغاز و در دهه ۱۹۲۱ به اوج رسید. او به همراه مخاطبانش همیشه در محدودیت بود (به لحاظ نمایش آثار). نوارهای عمودی و افقی در آثار موندریان، با تنالیته‌های متفاوت از رنگ‌های اصلی، بوم‌های مستطیل که بعضا از کنجی آویخته شدند، کمپوزیسیون نامتقارن، خنثی (نه شاد نه غمگین) اما با وقار و مسلط به محیط مشهود است.

جولیان اشنابل برای نخستین بار در ۱۹۷۹ در بیست و نه سالگی در گالری ماری آثار خود را به نمایش گذاشت. در دسامبر همان سال، در دومین نمایشگاه انفرادی تابلوهایی که با ظروف شکسته مانند: بشقاب و سرامیک، زیردستی و غیره که بر روی آنها رنگ خورده بود را به نمایش گذاشت

جیم داین یکی از هنرمندان پاپ آمریکا که گاهی در دسته جنبش نیودادا در نظر گرفته می شود. جیم داین محبوبیت در جهان هنر را با Happenings Art به دست آورده است.

در فرانسه شهرت ماتیس تحت الشعاع پیکاسو کمرنگ شد. بعد از رهبری فووها، آثار جسورانه‌ای از ماتیس به نوعی نقاشیی خودمانی روی کار آمد.