سالهای پرالتهاب جنگ و واکنش های علیه آن در جامعه و ذهن هنرمندان چگونه به دادائیسم و سورئالیسم می انجامد؟
طبیعت بیجان و اشیاء ، در مکاتب متافیزیکی و سورئالیسم چگونه تفسیر میشوند؟

در طول سده نوزدهم سه انقلاب مهم در فرانسه رخ داد که هرکدام دوره­ ای یاز تحول و آرامش باقی گذاشتند. تحولات بعد از انقلاب ۱۸۴۸ بر جامعه هنر و ادبیات تاثیر گذاشت و در دامان خود تجدید و بازنگری بوجود آورد. کشمکش پیرامون ناتورالیسم و رئالیسم برپا شد و امپرسیونیسم به سبکی مستقل در روند رئالیسم تبدیل شد.

واژه اکسپرسیونیسم نخستین باربرای توصیف کلیه اشکال و شیوه های هنری نوین که در مقابل امپرسیونیسم خودنمایی میکردند، (مابین سالهای جنگ اول جهانی) رواج یافت. واژه اکسپرسیونیسم سالها کارکردی بسیار وسیع تروبغرنج تر از معنای امروزیش داشت،

آمریکایی‌هایی که نقاشی نو انگاره می‌کردند: جاناتان بوروفسکی، دیوید سالی، شری لوین، جولیان اشنابل، نیل جنی، نیکولاس آفریکانو، سوزان روتنبرگ، رابرت لانگو، جک گلدشتین، تامسون لاوسون، تروی براوتاچ، نقاشی را به منزله عمل انتشار تصاویر تکنولوژیک به کار بردند و دنیای جعلی رسانه را وارد دنیای واقعی نمودند.

هنگامی که فوتوریست ها به اوج جنبش خود رسیده بودند و نمایشگاهی در نگارخانه ( برنهایم ژُن) برگزار کردند، آپُلینر منتقد برجسته هنری برای اینکه آثار خردگرایانه کوبیست ها پیکاسو و براک را از آثار دُلُنه و چند نقاش دیگر را متمایز کند نام آُرفیسم را برسبک ایشان نهاد و مطلب مفصلی برای آن نوشت

همانطور که اشاره شد دراوایل سده بیستم و درروزگار پریشان حال پیش ازجنگ جهانی اول ، مسکو ، پذیرای هنرمندان پیشتاز اروپا شد و بستری مطمئن برای انشعابات مکتب انتزاعی و مکاتب نوینی که به رشد و شکوفایی ادامه دادند مبدل گشت ؛ در سال های ۱۹۱۱ و ۱۹۱۲ جنبشی کوتاه مدت به نام ریوینیسم رخ داد و این جنبش توسط میخائیل لارینُف و همسرش ناتالی گُنچاروا شکل گرفت.

بدون شک هر مکتبی خاستگاه هایی از پیش داشته است وکاووشگری در گذراز زمان به تحقق هریک مدد رسان بوده است. هنرانتزاعی بغرنج ترین و پیچیده ترین اصطلاح هنری است که تاکنون مبحث بسیاری از محافل هنری بوده است و شامل معانی گسترده شده است.

هنوز از سمبلیسم هزار چیز مبهم می دانیم که پیوسته از دایره انتقاد گریزان است و ماهرانه خود را از تشریح و توصیف مبرا می کند. در کتاب آلبرماریشمیدت سمبولیسم با این سطور آغاز می شود

درسال ۱۹۰۹ درمیلان جنبشی ادبی وهنری (فوتوریسم) متولد شد و ایتالیا را پس ازیک قرن رخوت ورکود به عرصه هنری اروپا بازگرداند ، جنبشی که فرهنگ وجهان بینی اروپای کهن بایستی درآن یکسره نوسازی می شد و توجه نسل جوان را به آینده ی درخشان جلب می کرد

در دهه آغازین سده بیستم مهمترین و نافذترین جنبش سده بیستم یعنی «کوبیسم» پدید آمد و همچون یک قرینه فلسفی مشابه در برابر دستاوردهای علوم جدید و به عنوان یک مکتب هنری نوظهور شکل گرفت. این اصطلاح نخستین بار توسط لویی وُسل -به گفته ماتیس- به کارگرفته شد. او به تمسخره آثار براک را “خرده مکعب های براک” خواند اما بعدتر این عنوان توسط هنرمندان پذیرفته شد.